Eya, o sırrê însano zîşuur, o bol nazik û weş letîfeyê Rebbanî ke eynikê yew zato ezelî û ebedî yo, fikriyayîşê xo de ebediyetî wazeno û seba ebedî xelq biyo, miyanê ehwalanê xînt û kederinan, buytengin, fanî û zulmatin û fetisnayoxan ê dinya de helbet gelek zêde muhtacê buygirewtişî yo. Û encax paca nimajî reyra şîno buya xo bigîro.
Îqazo Hîrên:
Hey nefsê mino xulqteng û bêtebat! Gelo ma karê aqilî yo ke merdim giraniya îbadetê viyartî û meşaqetê nimajî û zehmetiya musîbetan ewro bifikiriyo û xo rê derd bikero, hem zî wezîfeyê îbadetê ameyoxan û xizmetê nimajî û xemgêniya belayanê ameyoxanî ewro biyaro vernî û bêtebatiye bikero?
No xulqtengiye de meselaya to sey qumandanêko sersem o ke; qewetê dişmenî ê heto rastî pêro biyî daxilê qewetê ey ê heto rastî, ey rê biyî qewetêko teze, hewna zî o qewetêko gird erşaweno kîşta raste, merkezî zeîf keno. Hem, hama cîheto çep de dişmen qe çin o yanî hama nêameyo, o qewetêko gird erşaweno kîşta çepî, emrê dastpêkerdişê lejî keno. Merkezî tastamam qewet ra fîneno. Dişmen no çewtiya ey fam keno, merkezî ser rameno, tarûmar keno.
Eya, ti o qumandanî manenî. Çunke zehmetê rojanê viyerteyan ewro biyo rehmet. Ax û kederê xo şiyo, lezzetê xo mendo. Giraniya ey kewta miyanê keramet, zehmetê xo vuriyayo biyo sewab. Madem winî yo, neke merdim bider eciziyo lazim o ke merdim tira paştgirotişêko newe, lezzetêko teze û seba dewmnayîşê zî xeyretêko girs tira bierîno. Rojê ameyoxî zî madem hama nêameyî, kê nika ra seba bela û derd û kulî ê çaxan, giraniya îbadetî ê rojan bifikiriyo û xo eciz biko, xîntey a, seke merdim vera teyşanî û veyşaniya ê rojan nika ra bifikiriyo û hawar- hawar biko.