Rahîmê Zulcemal de miyanê heyretmendişî de yew heskerdiş, miyanê eşqê daîmî de yew nefsnizmiye, miyanê rûmetî de xo kemî vînayîş reyra, “Ellahuekber” vano û secde keno. Yanî ma vajî keso ke nimajê ‘îşa keno seke vejîno mîrac.

   Eya helbet to fam kerd no nimajkerdiş; yew wezîfe, xizmet û ‘evdîtiya çiqas weş, çiqas baş, çiqas şîrin, çiqas berz, çiqas rûmetin û lezzetin, çiqas ca do û minasîb o, çiqas heqîqatêko erjaye yo.

   Demek seba ke nê panc wextê nimajî her yew nîşanê înqilabê gird î, her yew îşaretê xebatanê Rebbanî yî, her yew nawiyayîşê nîmetanê Îlahî yî. No nimajo ferz, ke deynê ma yo, nê wextan de kerdiş gelek minasîb o, gelek hîkmetî tede est î.

سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَٓا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلٖيمُ الْحَكٖيمُ

اَللّٰهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ عَلٰى مَنْ اَرْسَلْتَهُ مُعَلِّمًا لِعِبَادِكَ لِيُعَلِّمَهُمْ كَيْفِيَّةَ مَعْرِفَتِكَ وَ الْعُبُودِيَّةَ لَكَ وَ مُعَرِّفًا لِكُنُوزِ اَسْمَائِكَ وَ تَرْجُمَانًا لِاٰيَاتِ كِتَابِ كَائِنَاتِكَ وَ مِرْاٰتًا بِعُبُودِيَّتِهٖ لِجَمَالِ رُبُوبِيَّتِكَ وَ عَلٰى اٰلِهٖ وَ صَحْبِهٖ اَجْمَعٖينَ وَ ارْحَمْنَا وَ ارْحَمِ الْمُؤْمِنٖينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ اٰمٖينَ بِرَحْمَتِكَ يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمٖينَ