اِيَّاكَ نَعْبُدُ

Yanî şenikiya xo, bêqîmetiya xo û bêkesiya xo reyra xo Sultanê Ezel û Ebed, Malîkê Yewmîddînî reyra gireydano, no kaînat de keweno mertebeyê meymanêko nazdar û wezîfedarêko erjaye, bi vatişê

اِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ اِيَّاكَ نَسْتَعٖينُ

Namebê heme mexlûqan: Cematê kaînatî yo gird û îbadet û hetkarîwaştişê înan Homay rê pêşkeş keno. Hem bi vatişê

اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقٖيمَ

miyanê şewreşiya ameyoxî de, rayîro raşto ke şono zerrweşiya daîmî û nurin o, o rayîr de rastşiyayîşê xo wazeno. Hem no wext de girdeya Zatê Zulcelal fikirîno ke mexluqatê ke rakewteyî sey vaş û heywanan, rojê nimiteyî, estareyî hayîdarî her yew sey eskerêk bin emrê ey de yî, her yew no meymanxaneyê alemî de çilay û hizmetkarê ey î, nînan fikirîno “Ellahuekber” vano û şono rukû. Hem secdekerdişê heme mexlûqan fikirêno, yanî mexlûqê ke na şew de rakewtî, haway înan her serri, her seserri de tewir bi tewir mewcudat, hem dinya zî, her yew sey yew ordiyo serûber belkî her yew sey eskero binemr î, pêro wezîfeyê îbadetî ra, bi "emrê kun feyekûn" teskere gênî. Yanî erşawiyênî alemo neşinasnî. Pêro no wext de, gelek nîzamî, seba secadeyo peynî “Ellahuekber” vanî û secde kenî. Hem fina, wisar de, ê mexlûqê ke merdî, pê vengo hayîdarkerdiş, weriznayîş û ganîkerdişî ke "emrê kun feyekûn" ra yeno, hayîdar benî, warzenî xizmetê Mewla rê destanê xo bestenî. O însano ke tabiyê înan beno zuhûrê meqamê Rehmanê Zulkemal,