vatiş û ey teqdîs kerdene… hem vera kemalê ey bi vate û têgerê xo reyra “Ellahuekber” vatiş  û girdiya ey ardene ziwan... hem vera cemalê ey bi qelb, ziwan û bedenê xo reyra “Elhemdulîllah” vatiş û şikr kerdene yo. Welhasil, Tesbîh, Tekbîr û Hemd sey dendikê nimajî yî. Coka ke nê heme hîrê çiyî hereket û zikrê nimajî de tim viyarenî. Hem coka ke nimaj ra pey, semedo ke manaya nimajî sexlam û qewetin bibo, nê vajeyê mubarekî hîris û hîrê rey tekrar benî. Manaya nimajî nê xulasayanê kilman reyra qewî bena.

   Hîkmeto Diyin:

   Manaya îbadetî na ya ke: ‘Evd huzurê Îlahî de kemiye û ‘eyb û şermê xo, zeîfiye û xizaniya xo vîneno, vera kemalê Rubûbiyet û qudretê Semedanî û rehmeta Îlahî rê heyret û heskerdiş reyra secde keno. Yanî, senî saltanatiya Rubûbiyetî îbadet û emirberiye wazena, winî zî pakiye û qudsiyetê Rubûbiyetî zî wazeno ke ‘evd kemiye û ‘eyb û şermê xo vîno, tewbekariye reyra bêkemaniya Rebbê xo fam bikero, heme tewir kemaniye ra dûrî, fikrê dalaletkar ê xiraban ra paqij, dûrî û berz, heme ?eyb û şermê alemî ra temîz û pak biyayîşê Rebbê xo bi vatişê “Subhanellahî” reyra bido eşnawitiş.

   Hem zî kemalê qudretê Rubûbiyet wazeno ke ‘evd zeîfiya xo û eciziya heme mexlûqan vîno, vera xişniya eseranê Qudretê Semedanî ecibnayîş reyra miyanê heyretmendişî de “Ellahuekber” vajo, nefsnizmiye reyra şîro rukû, xo fîno Rebbê xo, baweriya xo ey biyaro.

   Hem, xiznaya Rehmeta Rubûbiyetî ke nêqedîna, wazena ke ‘evd xizaniye û îhtiyacanê xo û xizaniye û îhtiyacanê heme mexlûqan ziwanê waştişî û duayan reyra binawno. Dayîş û nîmetanê Rebbê xo rê şikir bikero. “Elhemdulîllah” reyra aşikar bikero, bido eşnawitiş.

   Demek, hereket û vateyê nimajî nê manayan miyanê xo de hewînenî. Coka terefdê Homay ra ma sero ferz biyo.