Hey nefsê mi! Û hey merdimo ke nefsê mi reyra na mesela goşdareno!

   Eke ti nêwazî bibî biraro bextreş, wazenî bibî biraro bextweş, goş bide Qur-anî, hukmê ey ca biyare! Xo Qur-anî rê pêt bigre! Hukmê ey reyra ‘emel bike!

   Eke to rastiya na meselaya temsîlî fam kerdî, ti besekenî heqîqetê îslam û dinya, heqîqetê însan û îmanî, naye reyra têvernî. Ê girsan ez go vaja, qijan ti bi xo veji.

   De bewn: Ê her di birarî; yew ruho mumîn, qelbo salîh o. O bîn; ruho kafir, qelbo gunehkar o. Ê her di rayîran ra: Rayîro rast; rayîrê Qur-an û îmanî yo. Rayîro çep; rayîrê îsyan û kufrî yo. O baxçeyê serê rayîr kî; miyanê cemat û medeniyetê însanî de miweqet cuya sosyal o ke tede çiyê rind û xirabî, pak û gemarinî têmiyan de yî. Baqil o yo ke qaîdeyê

خُذْ مَا صَفَا دَعْ مَا كَدَرْ

reyra amel keno. Û bi selametê qelb şino.

   Û a deşte kî na dinya ya. O şêr kî merg û ecel o. O bîr kî bedenê însanî, zemanê ciwiyayîşî yo. A şeşt herîniye zî îşaretê şeşt serrî 'emrî kena. A dara bîrî kî mihletê ‘emr û cewherê cuyî ya. Ê her di heywanî gewr û reş kî, şew û roj î. O ejderha kî, na alem de weziyetê berzaxî yo ke berê xo tirb o. Labelê o fek seba mumînan bero ke zindanî ra abeno baxçeyêk. Ê kerm û kêzî zirarin kî  belayê nê dinya yî. Labelê nê belayî semedo ke mumîn nêkewo xeflet, Homay xo vîra nêko, her dem hayîdar bo, emrê Homay reyra yenî sereyê ey sero. Nê belayî, mumîn rê sey hêşdarkerdişê îlahî şîrin î û sey xelatê Rehmanî yî.