Vilanê dare ra ewniya dî ke; încîlêr a labelê şeklekê ecêb gozan ra bigîri heta hinaran her meywe girewta ya.

   Heya no merdim, bêfam û bêaqiliya xo ra, nêzana ke nê qewimiyayîşî çiyê puç niyî. Nê karî tesadufî nêviraziyênî. Nê qewimiyayîşê ecîbmendeyan de sirrê ke çew nêdiyo est î. No merdimî fam nêkerd ke wayîrê nê çiyan est o û no çerxê çarneno.

   No weziyeto perîşan de hewar- hewara zerrî û ruh û aqilê ey bi. Labelê nefsê eyo ke xirabiye emir keno, seke çiyekî çin bo, xo dano nezaniye ro û vera bermiyê ruh û zerrî kî goşanê xo padano. Xo xapîna, seke miyanê baxçeyêko weş de yo, dest werdişê meyweyanê a dare kerd. Halbukî ê meywan ra taynî jehrin û zerarin bî.

   Yew Hedîsa Qudsî de Cenabê Heq winî vano:

اَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدٖى بٖى

Yanî: “Evdê mi mi çitur bişinasno ez kî ey rê o tewir muamele kena.”

   Heya no merdimo bextreş bi zen û baweriya xoya xirab û bêaqiliya xo ra çiyî ke diyî bêwayîr û rast hesibnayî. Homay kî sey vînayîşê ey ey rê muamele kerd, muamele keno, go dahîna kî biko. Ne mireno ke bireyo ne kî ciwiyayîşê ey cu bi. No hal de tim miyanê ceza û dej de bi. Ma no bextreşî miyanê no ezab de caverdîme û halê birarê bînî ra biewnîme.

   Aha, no merdimo mubarek û biaqil şino, feqet haway birarê xo seredej nêanceno. Çike seba ehlaqê xoyê rind, çiyanê weşan fikirêno, xeyelanê weşan virazeno. Xo rê beno embaz. Haway birarê xo zehmet û zoriye nêanceno, çike qanûn û nîzamî zano, rîayetê înan keno. Asaniye vîneno. Miyanê rehetiye de bêters şino.