Heya ê ke Homay nas kenî, ecz û bêtaqetiya xo bawer î û tersê Homay ra kî lezzet gênî. Heya, ters de lezzet est o. Eke aqilê tutêde jû serreyî bibiyêne û merdim ci ra bipersêne, bivatêne: “Ti kamcîn halê xo ra bol lezzet gênî?” Ey go belkî bivatêne: “Halê min o ke gama dayka mi kena ke şîlpaxe bido mi ro, ez ecz û zeîfiya xo fam kena, tersê a çopole ver ez xo erzena verika ayeya pirr şefqatin û heskerdişinî.”

   Halbukî şefkatê pêro daykan, vera rehmet û şefqatê îlahî, yan jê çiqlikî est î yan zî çin î. Seba na rastiye, merdimê kamilî ecz û bêqewetiya xo de, tersê Heqî de hende lezzet vînayî ke qewet û qudretê xoyê biyaye ra remayî bi ecz ra xo fînayî dergahê Rebbê xo. Ecz û tersî xo rê kenî şefaetkar.

   Darmano bîn; bi şikr û qenaet û duayan ra Rebbê xo ra waştiş, Rehmeta Rezzaqê Kerîm ra bawer biyayîş o. Ma henî yo? Heya ma xizaniye û muhtaciye çitur meymanêk rê giran bêro ke meymandarê ey Cewwadê Kerîm bo. Riyê erdî ey rê kerdo xonça/sifre, kîp werd û nîmet. Demê wisarî ey rê kerdo desteyê vilikî, verê xonça de rêz kerdo, serê sifrî de rişnayo. Ney… Ney… Xizaniye û muhtaciye meymanêko niyanênî rê giran nînî, waştişê ey hîna zêdnenî. Hezey waştişî kî, o meyman wazeno ke xizaniya xo dahîna bizêdno. Coka însanê kamilî, bi ecz û xizaniya xo ra wesfê xo dayê. (eman çewt fam meke. No xizaniya ke ez behsê ci kena, neke merdim vera şarî xizaniya xo vajo û parse bigeyro, merdim xizaniya xo vera Heqî fam bikero û Heqî rê bilebiyo.)

   O bîlet û sened kî; verê verkan nimaj kerdiş, guneyanê girsan teriknayîş û ferzanê Homay caardiş o. Ma winî yo? Heya heme însanê heqîqetvîn û kerametin û zanayeyî, pêro piya xebere danî ke; no rayîro derg û şewtarî de, yanî rayîrê ebedul abadî de, zad û zexîre, roştî û buraqe tenya bi emrê Qur'anî şiyayene, yesaxê Qur'anî ra kî remayene ra dest keweno.