Xesaro Hîrên: To heme ê alet û lebatê însanî yê qîmetinî vistî dereceyê heywanî ra cêrêr. To hîkmetê îlahî rê zilm û botan kerd.

   Xesaro Çarin: To ‘ecz û xizaniya xo reyra o barê cuya bol giran, paşta xoya bêqewet wena. Ser de zî ti do bin lekmata qediyayîşê heyatî û dostan ra dûrkerwtişî de timûtim hewar û hewar binalî.

   Xesaro Pancin: Ê alet û edewatî; sey aqil, qelb, ziwan û çimî ke Homay seba lazimiya heyatê ebedî û saedetê axîretî diyarê to kerdî, wexto ke nêroşiyî Rehman, ê do bikewî şeklekê pîs û gemarin, do to rê berê Cehennemî akerî.

   Ma nika rotişî ra bewnî… Gelo ma hende giran o ke zaf kes rotişî ra remeno? Ney!... Qethene û bincaran! Giraniya rotişî çin a. Çunke çerx û daîreyê helalî hera yo. Qîmê keyfî keno. Bira îcab nêkeno ke merdim bikewo çerxê heramî.

   Ferzê Homayî ke ma ra waziyênî; hem sivik î hem zî tayn î. Homay rê ‘evd û esker biyene, rûmetêko hende lezzetin o ke nîno tarîfkerdiş.

   Wezîfeyê ma zî, sey yew eskerî, karkerdiş û destcikerdişê xo bi nameyê Homay bikerî.. Dayîş û girewtişê xo bi seba Homay bikerî. Bi destur û bin sînoranê ey de têbigeyrî û aram bî. Wexto ke ma xeta kerd zî, tewbe-îstîxfar bikerî, ‘efê xo Rebbê xo ra biwazî: “Ya Reb! Xetayanê ma 'efu biki. Ma xo rê 'evd kebul biki. Heta ke ti na emaneta xo ma ra gênî ma na emanete rê xayîn meveji. Amîn” eya lazim o ma wina vajî û ey rê bilebiyî.