Hem xeleqiyayîşî însûnî û cîhazî ey ê manewî mocnenî ki însûn semedî îbadetî ûmeyo dinya. Çunke hetê ‘emel û qewetî ra -ke semedî heyatê eyê dinya rê lazim î- yew mîlçika tewr edna zî nêreseno. Feqet, pê îlm û îftîkar, hetî tazarrû û îbadetî ra -ke semedê cuya eya manewî û axîretî rê lazim î- sultan û serdarî temamî heywûnûn o.
Nîhayet, hey nefsê mi! Eke ti heyatî dinya xu rî bikî xayeyî meqsed, ti tim semedî dinya bixebitî ti mirçikûnî tewr ednayûn ra benî neferêk. Eke ti cuya axîretî xu rî bikerî xayeyî meqsed, ina dinya zî axîretê xu rî bikerî hêga û sebeb, axîretî xu rî bişuxulî, o wext ti go bibî serdarî heme heywûnûn, ina dinya di zî ti go Cenabî Heq rî bibî ‘evdêko nazdar û duaker. Hem zî ti go Hûmay rî bibî meymanêko mukerrem 1 û qîmetdar.
Aha tu rî di rayîrî... Ti kûmî wazenî biweçîni. Erhemur-Rahîmên ra biwazi ki tu pê keremî xu rayîro raşt ro bero.
