Matbaxaya Qudretê têdînî rê beno neqil û xo miyan de pewijneno. Her yew heywanê mubarekî sey manga, deva, mêşna û bize “Bîsmîllah” vanî. Feyzê Rehmetî ra ma rê benî çimeyê şitî. Bi nameyê Rezzaqî wero weş û şîrin, pak haway awka cuyî ma rê teqdîm kenî. Sey birîsimî nerm û nazik kok û reyeyê heme vaş û daran “Bîsmîllah” vanî. Erd û kerranê wişkan qul kenî, vêrenî “qandê Homay, qandê Rehmanî” vanî; heme çî sey waştişê înan înan rê emirber beno.
Heya, serê erdî de vilabiyayîşê gilê daran û meywe dayîşê înan. Binê erdî de zî, miyanê kerreyan û herra wişk de vilabiyayîşê kok û reyeyan û meywe dayîşê taynan. Û ê pelgê nazik û kewey ke bi mengan germê hamnanî de manenî, wişk nêbenî û nêveşenî bi şîddet lekmate danî fekdê tabîetperestan ser, giştanê xo dekuwenî çimandê înanê kor. Tebîetperstan ra vanî: O germ û zaboxo şedîd zî bin yew emrî de hereket keno. Sey helbîsim nerm, ê rîç û rîşteleyî wir yew sey gopala Hz. Musayî (a.s.) kewenî bin emrê
فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ
‘erd û kerranê wişkan şeqnenî, vîrenî. Sey pelê cixara ê pelê nazik û tenikî, wişk nêbenî û nêveşenî, sey Hz. Îbrahîm (a.s)
يَا نَارُ كُونٖى بَرْدًا وَ سَلَامًا
wanenî.
Madem her çî manen “Bîsmîllah” vano. Namebê Homay nîmetanê Homay anî û ma rê îkram kenî. Hem ma zî gereke “Bîsmîllah” vajî. Qandê Homay bidî. Qandê Homay bigîrî. Madem winî yo, lazim o ke ma çiyekî merdimanê xafilan ra nêgîrî ke qandê Homay nêdanî.