Ey rê lebîno, yew îbadeto zerrsafî keno. Rîya nêdekewena no îbadetî, zerrsafî yo. Eke sebir bikero, geştê musîbetî bifikirîyo, şikir bikero, o wext her yew saetê ey yew roj îbadet hesibîno. ‘Emrê eyo kilmek beno yew ‘emro derg. Hem zî qorî est î ke, yew deqaya înan yew roj îbadet hesibîna. Hem zî yew birarê minê axretî, nameyê xo Muhacîr Hafiz Ehmed, yew zat, nêweşîya eya girane mi rê zaf meraq bî. Sek yew mi ra vajo: “Ey barkîn (fîraz) biki. Her yew deqaya ey herinda yew rojî de îbadet hesibîna.” Xoma o zat mîyanê sebir de şikir kerdinî.

   NUKTEYO HÎRÊYIN

   Seke ma yew-di Qalan de îzah kerd, eke her însan cuya xoya vîyarte bifikirîyo, zerrîya ey û ziwanê ey ya “ax” yan zî “ox” vano. Yanî, ya pê dejeno yan “Elhemdulîllah” vano. Çîyo ke zerrîya ey şikneno, elemê manewî yî, ke vîndîbiyayîş û tira durkewtişê lezzetê demê vîyarteyan o. Çunke qedîyayîş û vîndîbiyayîşê lezzetî, elem o. Ge-ge yew lezzeto muwaqet, elemo daîmî dano. Fikirîyayîş zî o elemî wirneno/têdano, ğeman tira vejeno. Elemo vîyarte (muwaqat) ke heyatê eyê verî de qewîmîyayo, vînîbiyayîşê ey ra, yew lezzeto manewî û daîmî zayîno ke “Elhemdulîllah” dano ci vatiş. No halo fitrî reyra sewab û mukafato uxrewî, ke netîceyê belayan o, û ‘emrê eyo kilm ke bi wasitayê belayan ra beno yew ‘emro derg, eke nînan bifikirîyo sebir ra vêşêr şikir keno.