DERMANO NEWÊSIN

   Heme nameyê Cemîlê Zulcelalî, “Esmaul Husna”, pê tabîrê semedanîye, nawnenî ke, weş î. Eynikê Semedanîyet de, mîyanê mewcudat de, tewr latîf, tewr rind, tewr kombeye heyat o. Eynikê Rindekî rind o. Eyniko ke holîya Rindekî nawneno beno rind. Senî, her çi ke hetê ê Rindekî ra eynikî sareyê ser de bêro rind o, wina zî, her çi ke ay heyatî sareyê ser de bêro, nuqtayê heqîqat de rind o. Çunke, çîyo ke rind o, neqşanê rindan ê Esmaul Husnayî nawneno. Heyat, eke sadir/tim mîyanê sihhet û afîyet de yewrî vîyaro, beno yew eyniko naqis. Belkî, yew het ra, nêbiyayîşî û çinbiyayîşî û hîçbiyayîşî ano vîrî, zerrtengey dano, qîmetê heyatî kemîneno, lezzetê ‘emrê qelibneno zerrtengey. Bi vatişî; “ez wextê xu lez vîyarnena”, zerrtengey ra ya xu fîneno sefahat ya zî şadey. Seke hepis de rojan verde bo, ‘emrê xuyê qîmetdarî rê dişmeney keno, keno ke ey lez bikişo, bivîyarno. Labelê heyatêko ke mîyanê vurîyayîş û hereket û tewir bi tewir halan de gindir beno, qîmetê xu dano hîskerdiş, ehemmîyet û lezzetê ‘emrî dano mojnayîş. Hem mîyanê meşeqqet û musîbet de zî bibo, qayîl nîyo ‘emr vîyaro. Bi vatişê; “aman roj nêşi awan, yan şewe nêqedîyay” ra, sixintî ra of–of nêkeno.