DERMANO HEWTÊSIN

   Ey nêweşo ke semedê nêweşey ra gerre keno ke nêeşkeno xeyr û xeyrat bikero! Şikir biki. Nêweşey a çîyo ke berê xeyratê tewr safîyî to rê keno a. Nêweşey hem bidewm nêweşî rê û hem qandê Homay ê nêweşmiqaytkerdoxan rê sewab dana qezençkerdiş, û hem seba qebulbiyayîşê duayî bena wesîleya tewr muhîmi. ^(*)  Belê, xizmetê nêweşan kerdiş de, seba ehlê îmanî, muhîm yew sewab esto. Hal û xatirê nêweşan persayîş, labelê înan eciz nêkerdiş, înan dermendiş sunnetê senîye yo, kefaretê guneyan o. Hedîs de vajîno ke; “Duaya nêweşan bigêrîn; duaya înan meqbul a.” ^(*)  Taybetê, eke nêweş merdimê kê bo, baxûsus bawk û dayk bibî, xizmetê înan kerdiş îbadetêko muhîm o, sewabêko muhîm o. Zerra nêweşan weş kerdiş, tesellî dayîş, herinda yew sedeqeyo muhîm de yo. Werrekê ay ewladî ke wextê nêweşeya pî û maya xu de zerra înan a teniki xu ra nêverdano duaya înan a xeyrini gêno. 

   Belê, heyato îçtîmaî de heqîqato tewr birêz şefqatê bawk û daykî yo. Demê nêweşeya înan de ewlado ke bi kemalê hurmet û merhemetî reyra gama ke o şefqat rê mukabele biko, vera no dîmeno wefadarî, ke wazîyetê ewladê başî û pîleya însanîyetî mojneno, hem meleketî zî “Maşaellah, barekellah” vanî û çepikan kuwenî.

   Belê, demê nêweşey de, yew lezzeto gelek xoş û ferehinoke elemê nêweşey puç keno esto, ke nêweş ney tahmî şefqat û pîzveşney û merhametê vergeyrayoxanê xo ra gêno. Qebulbiyayîşê duaya nêweşî yew meseleyo muhîm o. Yew nêweşeya ke ma tira vanî qulincî, no hîris-çores serrî yo, mi de esta û ez semedê şîfayî dua kena. Mi fehm kerd ke, na nêweşey semedê dua hameya dayîş. Semedo ke dua dua reyra nêwedarîyêna, yanî dua nêşkena xu bi xu wedaro, mi fehm kerd ke netîceyê dua uxrewî yo, ^(Haşîye) a bi xu zî yew bêj îbadet o, û merdim, pê nêweşey,‘ eczê xu fehm keno, xu erzeno dergahê îlahî. Coka, no semed ra yo ke, mi hîris serrî duaya şîfayî kerdi la duaya mina zahîrîye qebul nîbîynî, hewna zî qelbê mi mi rê nêvatinî duakerdişî biterikni. Çunke, nêweşey wextê duakerdişî yo, şîfa netîceyê dua nîyo. Eke Cenabo Hekîmo Rehîm şîfa bido, keremê xu ra dano.

   Hem dua, eke hawayo ke ma qayîl î, o tewir qebul nêbo, ma nêvanî meqbul nêbî. Xaliqo Hakîm hîna hol zano; çi ke menfaetê ma rê bo, o tewir dano. Gegane duayanê ma, ê ke aîdê dinya yî, seba menfaetê ma tadano axîretî, ay hawa qebul keno. Her çi ke bi, pê sirrê nêweşey, taybetî, yew duaya ke zeîfey û ‘ecz ra, û xu şenik vînayîş û îhtîyacey ra yena, bena pak, bena nizdîyê qebulbiyayîşî. Nêweşey no tewir yew duaya safî ra paşti gêna. Hem nêweşo dîndar, hem mumînê ke nêweşî desta geyrenî (xizmetê ey kenî) ganî na dua ra îstîfade bikerî.