DERMANO PANCÊSIN

   Ey nêweşo ke ax keno û naleno! Tukê/suretê nêweşey ra mewni û “ax” meanci; manaya aye ra bewni, vaji “ox”. Eke manaya nêweşey yew çîyo rind nêbîynî, Xaliqo Rehîm nêweşey nêdaynî ‘evdê xuyê ke tewr tira hes keno. Halbukî hedîso sehîh de vêreno:

اَشَدُّ النَّاسِ بَلَاءً َالْاَنْبِيَٓاءُ ثُمَّ الْاَوْلِيَٓاءُ َالْاَمْثَلُ فَالْاَمْثَلُ

(ew kema qal). Yanî, “êyê ke tewr zaf raştê musîbetan û meşeqqatan hameyî, tewr baş û tewr kamilê însanan î.” Sereyê hemînan de Hezretê Eyûb ‘eleyhîsselam, enbîyayî, dima ewlîyayî û dima ehlê salah merdimê raştî nêweşeya ke înan sareyê ser de hameya, aye ra sey yew îbadeto zerrsafî û pak, yew xelata Rehmanî ewnîyayî, mîyanê sebir de şikir kerdî, a nêweşey sek yew bêj amelîyato cerrahî yo, ke terefdê rehma Xaliqê Rehmanî ra yeno, ayhawa dîya.

   Ti, ey nêweşo ke ax keno û xu bermî ra keno! Eke ti qayîl î daxîlê na qafîleya nurini bibî, mîyanê sebir de şikir biki. Nêke, eke ti gerre bikerî, to nêgênî xu mîyan. Ti kewenê çala ehlê xefletî. Ti go rayîrêko tarî de raymanî.

   Belê, nêweşey ra yew qisim esta ke, eke netîceyê xu merg bibo, hukmê şehîdê manewî de, sey şehadet, bena sebebê wayîrbiyayîşê dereceyê welayetî. ^(*) Kirra qali, mergo ke nêweşeya gedeardişî ^(Haşîye) û dejê pîzeyî ra yena, kesê ke xeniqîyayîş û veşayîş û weba ra mirenî şehîdê manewî hesibînî. Zaf nêweşeyê bimbarekî  estî ke, ê nêweşey ra merdiş beno sebebê qezençkerdişê dereceyê welayetî. Hem eşq û eleqeyo ke dinya nawnîno, semedo ke nêweşey ey sivik kena, merg reyra dinya ra cêserkewtiş, ke ehlê dinya rê gelek elemin û bidej o, nêweşey nê dejî sivik kena, ge-ge zî [cîyabiyayîşî] dana heskerdiş.