DERMANO DESIN
Ey nêweşo ke bêluzim meraq keno! Ti meraq kenî ke eceb nêweşeya to çind ğidar a. Meraqê to nêweşeya to hîna ğidar keno. Eke ti qayîl î nêweşeya to sivik bo, meraq meki. Yanî, faydeyanê, sewebanê nêweşey û rew vîyartişê aye bifikiri, xu meraq ra durî tepîşi, reyeyanê nêweşey bibirni.
Belê, meraq nêweşey keno dila. Nêweşeya toya maddî, poxtê meraqî ra, yew nêweşeya manewî dana qelbê to; nêweşeya maddî aye ra paşti gêna, dewm kena. Eke pê teslîmîyet, pê riza, bi hîkmetanê nêweşey fikirîyayîş ra o meraq şîro, yew reyeyo muhîm ê a nêweşeya maddî birîno, sivik bena, seke tikê weş bo. Xusûsen poxtê wesweseyî ra yew dîrhem nêweşeya maddî, gilingan pê meraqî, qasê des dîrhemî gird bena. Birîyayîşê meraqî reyra a nêweşey des ra new kemîyêna.
Meraq hem nêweşey vêşî keno, hem seke tede hîkmetê îlahî îthamkerdiş û rehma îlahî tenkîd û Xaliqê xuyê Rehminî gerre kerdiş bibo, Coka ‘eksê meqsadê xu de lekmat weno, nêweşeya xu vêşî keno. Belê, senî şikir nîmetî vêşî keno, o tewir zî, gerre nêweşey û musîbetî zîdneno.
Hem meraq bi xu yew nêweşey a. Dermanê xu; xayeyê nêweşey zanayîş o. Madem to ğayeyê aye, faydeyê aye zana; o melhemî meraqî ro sawi, bireyi. Herinda “ax”î de “ox” vaji; herinda “Way limin” de vaji; [Elhamdulîllahî ‘ela kullî hal]. (*)