DERMANO HEWTIN

   Ey nêweşo ke tehmê sihhetê xu vînî kerdo! Nêweşeya to, tehmê nîmetê îlahîyî, ke sihhetî de yo, nêremnena, bîlaeks tehmnena, zîyade kena. Çunke, çîyêko dewm bikero tesîrê xu vînî keno. Hem zî ehlê heqîqet pêro pîya vanî ke:

اِنَّمَا الْاَشْيَاءُ تُعْرَفُ بِاَضْدَادِهَا

yanî: “Her çî ziddê xu reyde yeno şinasnayîş.” Mesela; eke tarî çinî bo roşn nêzanîyêno, bêlezzet maneno. Serd çinî bo tanî fehm nêbena, bêzewq manena. Veyşaney çinî bo werd tehm nêdano. Şewatê mîdeyî çinî bo şimitişê awki zewq nêdano. Dej çinî bo sihhet bêzewq o. Nêweşey çinî bo weşey bêtehm a.

   Madem Fatirê Hakîm wazeno ke her bêj rindey û lutfê xu bido însanî, û heme bêj nîmetanê xu bido ey tehmkerdiş, û bi no qeyde semedo ke wazeno însanî her dem bido şikirkerdiş, ey yew şekil de xelq kerdo, gelek vêşî weslî dayî ey ke no kaînat de tewir bi tewir, bêhed nîmetanê Ey bieşko bitehmno, bişinasno. Nê pêro pîya ma nawnenî ke, helbet senî sihhet û afîyet dayo, nêweşey, bela, derd zî dayo. Ez to ra persena: “Eger na nêweşey sareyê to de yanxo mîdeyê to de nêbîynî, nîmetê îlahîye yo lezzetin, zewqin ke sareyê to de, destê to de, mîdeyê to de yî, cey to înan hîs kerdinî û şikr kerdinî?” Helbet şikir bira wa uca bimano, belkî ti nêfikirîyaynî, to ay sihhetê xu, bêhêş, rayîrê xefletî de, sefahat de xerc kerdinî.