DERMANO HÎRÊYIN

   Ey nêweşo bêdeyax! Her tim şiyayîşê hameyoxan û pîrbiyayîşê xortan, û her tim çinbiyayîş û cêserkewtişo daîm şahid o ke, însan semedê keyframitişî û lezzetgirotişî nêhameyo na dinya. Hem însan -mîyanê cudaran de tewr mukemmel, tewr berz û hetê hacetanê xu ra tewr dewlemend- belkî mîyanê cudaran de meqamê sultaney de yo, la, pê wasiteyê fikirîyayîşê lezzetanê vîyartayan û belayanê vernîyan de, eke qîyasê heywanan bibo, rewşêko tewr cêr de yo, henqeras cuyêko ğemgênin û zehmetin vîyarneno. Dêmek însan, semedo ke tena weş biciwîyo, rehetey û şadîye reyra ‘emrê xu bivîyarno nêhameyo na dinya. Belkî însan -wayîrê yew sermeyeyo xişnî- hameyo na dinya ke, ewta, pê bazirganey, semedê bextîyarîya cuyêk daîmî û ebedî bixebitîyo. Sermayeyo ke hameyo ci dayîş zî ‘emrê ey o.

   Eger nêweşey ra nêbo (nêweşey çinî bo) sağlemey û weşey, xeflet danî, dinya weş nawnenî, axîretî danî vîrkerdiş. Merdimo weş nêwazeno mergî û tirbi bîyaro xu vîrî. Sermayeyê ‘emrê xu, cayanê nebaşan û gureyanê vengan de belaş xerc keno. La nêweşey, nişka ra çimanê ey kena a. Leş û wicudê ey ra vana ke: “Ti bêmerg nîyî, veradaye/xu ser nîyî, wezîfeyê to esto. Qurretey ra fek vera di, Xaliqê xu bifikiri, bizani ke ti go şîrî tirbi, aybi gore hazireya xu biki.”

   Hayo, nêweşey no het ra yew şîretkerdox a ke qet nêxapînena, û rayberêk a ke merdimî tim hayîdar kena. Aye ra gerre û şekwa ney, belkî semedê nê sebeban, aye rê teşekkurkerdiş, eger nêweşey giran bo, sebirkerdiş îcab keno.