Dima zî, însan semedo ke fitrat û xîlqatê xo de medenî yo, coka mecbur û mukellef o ke heq û huqûqê hemcînsan û merdimanê xo bipawo û miyanê înan de heqê xo bigeyro, labelê fikrê înfîradî û tasawwuro şexsî, yanî; fikrê xo ser tenya biyayîş û xodgamiye, û gayeyo şexsî û fikro şexsî, vejînî vera ey û emelanê/xeyelanê merdimî vila kenî, raşanenî. Şima zî, qandê mubarezeyî, mucahîdê tewr pîlî

خَيْرُ النَّاسِ اَنْفَعُهُمْ لِلنَّاسِ

vejînî vera ey.

   Dima, firsat keweno destê orf û adetî, paşta xo dano tembeliye û bêxîretiye, hêriş keno, miyaneyê ey qerifneno. Şima zî diza tewr qasidî (qel’aya tewr zixme)

عَلَى اللّٰهِ لَا غَيْرِه۪ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ

xîret rê setar bikerî.

   Dima zî, semedê eciz û bêîtîmadiya nefsî ra, dişmeno xeddar (bêrehm); gure pabeyê yewbînan verdayîş, yeno. Destê xîretî tepîşeno, dano roniştiş. Şima zî heqîqatê tewr berzî

لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ اِذَا اهْتَدَيْتُمْ

sereyê ey ser ronî. Ta destê ê dişmenî nêreso nizd û pêsirê xîretî.