Heya, qet şik mekî ke, no teweccuhê înan, semedê îxlasî ra yeno. Eke şima bizanayîş no îxlasî bişiknî, şima lekmata înan wenî. Lekmatanê Şefqatî ke Lem’aya Desin de yî biyarî xo vîrî.

   Eke şima biwazî no cis qehremanê manewiyan paşta xo de zahîr, sereyê xo de ustad bivînî, sirrê

وَ يُؤْثِرُونَ عَلٰٓى اَنْفُسِهِمْ

reyra îxlasê tammeyî qezenç bikerî. Şeref de, maqam de, teweccuh de, hetta sey menfaeto maddî de, ke weşbê nefsî şono, nefsê biraranê xo tercîhê nefsê xo bikerîn. Hetta tewr latîf û rind yew heqîqatê îmaniyeyî yew mumînê muhtacî rê vatene ke tewr bêgune, bêzirar yew menfaet o. Eke mumkin bo, seba ke nefsê şima rê yew xodgamî nêreso, bi destê yew embazî ke nêwazeno reyra dayene kerdiş wa weşba şima şîro. Eke waştişê “ez sewab qezenç bika, na meselaya rinde ez vaja” bibo zî, her çiqas tede yew gune û zirar çin o; Labelê beno ke zirar bido sirrê îxlasî ke mabênê şima der o.