Madem îxlas de sey xusûsiyetî ke behsê înan biy zaf nurî est ê û zaf qewetî est ê. Û madem no zemano mudhîş de vera dişmenanê dehşetînan de û vera tehdayê şedîdan de û miyanê galimê bîd’a û dalaletan de ma xeylê tay û zeîf û feqîr û bêqewet î labelê gelek giran û gird û umûmî yew wezîfeyê îmanî û xizmetê Qur-anî, terefdê îhsanê Îlahî ra miyanpolanê ma weniyayo. Helbet ma her kesî ra vêşêr mecbur û mukellef î ke heme qewetê xo reyra îxlas qezenç bikerî û ma gelek muhtac î ke sirrê îxlasî xo miyan de saz bikerî. Nêgra xizmeto qudsî ke ma heta nika qezenç kerdo hem qismen beno zayî, dewam nêkeno, hem ma bi şedîd mesûl benî. Ma tehdîtkarane mezherê nehyê Îlahî benî ke ayeta

وَلَا تَشْتَرُوا بِاٰيَاتٖى ثَمَنًا قَلٖيلً

de vîreno, hemberê saedetê ebediye, bêmana, bêluzûm, zirarin, kederin, xodroşane, pîs, riyakarane, bi xatirê tay hîssiyatanê suflî û menfaetanê cuz’î, îxlasî xerimnayîş reyra hem ma heme birarê ma yê ke no xizmeti de yî ma huqûqê înan ro tecawiz, hem ma taarrûzê xizmetê Qur'anî, hem ma qudsiyetê heqîqetê îmanî rê bêhurmetiye kenî.

   Gelê biraran! Muhîm û xişn yew karo xeyrin rê zaf maniyê mizirî vejînî. Şeytanî zaf têkilê xizmetkaranê ê xizmetî benî. Hemverê nê manî û şeytanan gerek paşti bişaniyo qewetê îxlasî. Halê ke îxlasî şiknenî, seke kê aqrebî ra, marî ra remenî ay hawa biremî. Hawayo ke Hazretê Wisif aleyhîsselam vato

اِنَّ النَّفْسَ لَاَمَّارَةٌ بِالسُّٓوءِ اِلَّا مَا رَحِمَ رَبّٖى

bih nefsê emmareyî nêbeno. Enaniyet û nefso emmare wa şima nêxapîno. Seba kezençkerdena û mehfizekerdena îxlasî û qewirnayena maniyan, dustûrî ke yenî wa şima rê bibî rayber.