Yew meselaya ke nê heqîqetî teyîd kena: Embazanê mayê verênan ra yew, vera ê bînî dişmeniya xo est bî. Hetê o merdimî de, senakarane û bi amelo salih, hetta dereceyê welayetî de, wesf û pesnê dişmenê ey ameyî dayîş. O merdim nêqehiriya û eciz nêbi (zerra xo teng nêkerd). Dima yewerî va: “O dişmenê to cesûr o, hêzdar o.” Ma dî ke no merdimî de damara moziriye û reqabetî viraziyay. Ma ci ra va: “Welayet û salahet, hêzdariye û sereberziye, sey mucewherê heyatê ebedî bêhed o. To no hal de, moziriya ey nêkerd. Qewetê dinyevî; gayî de, û cesaret; cinawir de zî est o, û goreyê welayet û salahat qîmetê înan, seke yew felqeyê camê nisbetê elmasî kerdiş bo.” Ey camêrd va ke: “Ma her diyan, na dinya de, çimê xo verdayo eynî nuqtayî, eynî meqamî. Semedê vejiyayîş û destvistişê nê cayî, dikekî (derenceyê) ma zî; qewet û cesaret o. Coka, mi moziriye kerd. Meqamê axîretî bêhed î. O, ewta dişmenê min o, la beno ke weyra bibo birarê mino samîmî û ezîz.”

   Ey ehlê heqîqet û terîqet! Heqî rê xizmetkerdiş, sey wegirotiş û pawitişê defînayêka xişne û girane ya. Eke çiqas destê hêzdarî bêrî ardimê yewî, ke a defîna wegirota, daha vêşî keyfşad beno, pê ridiyeno. Neke moziriye lazim o ke pê muhebbetêko gelek samîmane, ê kesanê ke yenî ardim, qewetê înanê vêşî û tesîrê înanê vêşî û hetkariya înan, bi muftexîrane qebul biko; ez nêzana çi ra reqabetkarane ê biraranê heqîqî û ardimkaranê fedekaran ra ewnîno û no qeyde îxlasî vîndî keno?