SEBEBO HÎRÊN:

   Pênêkerdişê (îxtîlafê) ehlê heqî, bêxîretiye û zîlletî ra, û pêkerdişê (îttîfaqê) ehlê dalaletî, xîretkêşiya berz ra niyo. Belkî, îxtîlafê ehlê hîdayetî, suyê îstimaliya xîretkêşiye û camêrdiye ra, û îttîfaqê ehlê dalalet zî, eciz û zeîfiya ke bêxîretiye ra yeno ra yo. Çiyo ke ehlê hîdayetî,  camêriye ra, sewqê suyêîstimaliye û no tewir sewqê reqabet û îxtîlafiye keno; xirsê sewabqezençkerdiş û caardişê wazîfeyê uxrewî de bêqenaetiye ra (yeno) ke nuqteyê nezerê axîretî de, xesletêko meqbûl hesibêno. Yanî sey enî yo ke; “Nê sewabî ez qezenç bika, nê însanan ez îrşad bika, wa vatişê mi bikî...”, vera çewî, ke birarê eyo heqîqî yo û raşta ey muhtacê ardim û muhabbet û birartiya ey o keweno weziyetêko reqabetkariye. Bi vatişanê sey; “fiagirtê mi, qey çi rê şinî ey het? Qey çi rê hende ey şagirtê mi çin ê?” enaniyetê ey, îtiya de, firset vîneno, meylê hubbu cah (meqamperestiye) keno, ke xesletêko nerind o, îxlasî şikneno, berê riyakariye keno a.