Şexsê manewî yê Rîsaleyên Nûr û şexsê manewî yê şagirtên xas yên Rîsaleyên Nûr ku wî şexsê manewî temsîl dikin mezherê meqamê ferîd 1 in. Loma jî, dev ji qutbê memleketekî berdin, ew ne mecbûr in tew bikevin bin hukmê qutbê herî mezin yê Hicazê jî. Ew ne di bin teserrufa wan de ne, bi serê xwe ne. Weke herdu îmamên ku her demê hene, ne mecbûr in ku wan nas bikin. Berê min wisa texmîn dikir ku şexsê manewî yê Rîsaleyên Nûr yek ji wan herdu îmaman e. Lê niha ez fêhm dikim; ji ber ku bi Xewzê E‘zem re tevî qutbiyet û xewsiyetê “ferdiyet” jî heye, şagirtên Rîsaleyên Nûr ku di axirzeman de li pey Rîsaleyên Nûr diçin, ew jî mezherê wî meqamê ferdiyetê ne. Ji ber vê sirra han ya mezin, ferezen eger li Mekkeya Mukerrem, ji qutbê herî mezin jî îtirazek li Rîsaleyên Nûr were, şagirtên Rîsaleyên Nûr qels nabin, îtirazên wî qutbê mezin î mûbarek weke îltîfat û silavê dibînin. Ji bo ku Rîsaleyên Nûr ji hêla wî ve jî bête ecibandin, ew xalên ku babetên îtirazê ne, wê ji wî mamosteyê mezin re rave bikin û destên wî maç bikin.
(Kastamonu Lahikası: 148)
***
Çawa ku di her sedsalê de nûkerên ku xizmeta dîn û îmanê dikin tên, divê di dema niha de jî mirov li hember êrîşên qomîtecîtî û şexsê manewî yê jirêketinê bibe nûkerê dîn. Êdî dem ne dema berê ye. Çiqas mirov jêhatî be jî, têkçûna li hember şexsê manewî hertim mumkin e. Ji vê hêlê ve îhtimala ku Rîsaleyên Nûr nûkerê dîn bin pir mezin e. Çawa ku min gelek caran nivîsiye jî, haşa ne heddê min e ku ew sifet yên min bin; tenê dibe ku jiyana min ji Rîsaleyên Nûr re bûbe mîna sîsikekê. Bi xêr û bereketa Qur’anê, bi qencî û kerema Xwedê ji wê sîsikê dareke bi ber û hêja çêbûye. Ez sîsikek bûm, riziyam û çûm. Êdî temamê qîmet yê maneya Qur’ana Hekîm û tefsîra rastiyên wê Rîsaleyên Nûr e.
(Emirdağ Lahikası: 414)
***
