Wek mînak, xelîfetiya Hz. Hesen (r.e.) tenê şeş mehan dom kiriye. Rîsaleyên Nûr jî bi wê hêz û quwweta ku ji Cewşenu’l-Kebîr* û Celcelûtiye*yê standiye, ew wezîfeya xelîfetiyê ya herî girîng, ango belavkirina rastiyên îmanê bi cih aniye û ew dema xelîfetiya wî ya kin pir dirêj kiriye. Loma jî em dikarin bi çavê xelîfeyê pêncan li Hz. Huseyn binêrin. Lewra di vî zemanê han de bi Rîsaleyên Nûr re qabiliyeteke wisa heye ku bi edaleta rastî dikare mirovan bextewar bike. Şexsê manewî yê Rîsaleyên alîkarekî Hz. Hesen (r.e.) e, karê ku wî di nîvî de hiştine temam dike û weke lawekî wî yê manewî ye. Min bi vî şiklî ew nameya te rast kir.

(Emirdağ Lahikası: 53)

***

   Belê, di mîsalê de divê xeta tunebe. Li gorî ehlê sunnetê, di xizmeta Îslamê de weliyekî mezin nagihe eshabiyekî piçûk. Îcar qenaeta min çêbûye, kesê ku vî zemanî di xizmeta îmanê de xalis be, dev ji xwebîniyê berde, nefspiçûk be, hevkarî û yekîtiya bi mislimanan re biparêze, ew ji meqamê weliyekî jî derbas dibe. Hûn jî vê qenaeta min hertim destek dikin. Rebbê Alemê daîmen ji we razî be, amîn!

(Şualar: 392)

***

   Çiqasbûn û Çawabûn

   Heqîqeta îxlasê min ji şan û şerefê, ji tiştên ku bibin wesîleya rutbeyên maddî û manewî dûr dike. Gerçî wê xizmeta Nûriye zirareke mezin bibîne, lê dîsa jî çiqasbûn li gorî çawabûnê bêqîmet e. Eger mirov bi heqîqeta îxlasê dersa rastiyên îmanê -ku ji her tiştî girîngtir in- bide deh mirovan, bi min wisa xweya dike ku ji xebata ku mirov bi qutbîtî hezarê mirovan îrşad dike girîngtir e. Çimkî belkî ew deh mirov wê heqîqeta di ser her tiştî re bibînin û sebat bikin. Ew dilê wan ku di hukmê sîsikan de ne, dikarin bibin dar. Lê ew hezar mirovên din dikarin bi gumanên dinyayî û felsefeyî li dersa wî qutbî mêze bikin û bibêjin: “Ev gotin yên hestên wî yên şexsî ne û ji meqamê wî yê taybetî tên.” Hingê dibe ku ew hezar mirov têk herin û ji hev belav bibin. Ha ji ber vê sebebê ez xizmetkariyê tercîhî meqaman dikim.

(Emirdağ Lahikası: 55)

***