Wê demê hinekên ehlê Xwedê ew bûyera rûhanî dîtine, hinekan jî di xewnê de dîtine.” Gotina Seydayê min li vir bi dawî hat.

   Ferqa Duduyan jî ev e: Seydayê min xwe wek cih û çavkanî qebûl nake, tenê Rîsaleyên Nûr nîşan dide. Lê heçî zatê Hz. Mewlana Xalid e, bûye qutbê îrşadê cih û çavkaniya xas û amê.

   Ferqa Sisêyan: Hz. Mewlana Xalid zulcenaheyn e, ango xwediyê du baskan e, lê li gorî pêdiviyên wê demê digel ku girîngiyeke pir mezin daye sunneta pak jî, zanîna terîqetê esas girtiye û xebata xwe bêtir li ser terîqetê kiriye. Lê heçî Seydayê min e, li gorî pêdiviyên vî zemanê xirab, bi giranî li ser zanîna rastiyê û rastiya îmanê rawestiyaye, di dereceya sêyemîn de li terîqetê mêze kiriye.

   Welhasil: Li gorî mizgîniya hedîsa şerîf ku dibêje “Serê her sed salî Xwedê yekî dişîne ku dîn nû bike”, Hz. Mewlana Xalid bi rastdêrana bêtirê ehlê heqîqetê nûkerê sala 1200î ango sedsala 12an e. Madem tam piştî sed salî di çar xalan de Rîsaleyên Nûr jî eynî bi wî rengî ew wezîfe kirine, qenaeta mirov bi wê nessa hedîsê çêdibe ku Rîsaleyên Nûr jî ji hêla nûkirina dîn ve di hukmê nûkerekî de ne.

   Seydayê min hertim dibêje: “Ez neferek im, lê wezîfeya mereşalekî dibînim. Yanî qîmet ne yê min e, belkî yê parçeyên Rîsaleyên Nûr e ku ji feyz û bereketa Qur’ana Hekîm dertên û xizmeta mereşaltiyeke manewî dikin.”

   Ji bo ku Seydayê xwe aciz nekim, pesnê wî nadim.

   Hafiz Tewfîqê Şamî

(Sikke-i Tasdik-i Gaybî: 16-19)

***

   Mijara Duduyan: Gelek şagirtên Rîsaleyên Nûr bi husn-u zenneke ku bi sed qatî zêdeyî heddê min, gotine ku taybetmendiyên ku mirov bi wan serbilind e bi min re hene. Min jî ji ber vê gotinê sed carî dilê wan hiştiye û ew tişt red kirine. Lê ji ber ku ev bîst û heşt sal in siyasetmedaran fikr û xebatên