Hem jî çawa ku Hz. Mewlana Xalid bi nesla xwe Osmanî ye û bi temamê hêza xwe ji bo sunneta pak xebitiye, Seydayê min jî ji hêla xizmeta Qur’ana Hekîm ve bi bîr û baweriya xwe li pey Hz. Osmanê Zinnureyn çûye û wî jî weke Mewlana Xalid, bi temamê hêza xwe bi peyamên Rîsaleyên Nûr ji bo vejîna sunneta pak xebitiye.
Ha bi tewafuqa sedsalî ya van her çar xalên han, bandûra Rîsaleyên Nûr ya derbarê teqwiyekirina dîn de mîna xizmeta Mewlana Xalid girîng xweya dike. Lewra wî jî bi terîqeta Neqşî xizmeteke mezin kiribû. (Haşiye)
Seydayê min pesindayinê, medh û senayê qebûl nake, lê ji ber ku Rîsaleyên Nûr ji feyza Qur’anê ye, medh û sena jî yên sir û hikmetên Qur’anê ne.
Di navbera Seydayê min û Hez. Mewlana Xalid de çend ferq jî hene:
Ya Pêşîn: Hz. Mewlana Xalid zulcenaheyn e, ango xwediyê du baskan e; hem Qadirî ye hem jî Neqşî, lê aliyê wî yê Neqşî zêdetir e. Bi Seydayê min re pirtir uslûba Şazelî û meşreba Qadirîtiyê heye. Min ji Ustadê xwe bihîst ku “Dema ku Hz. Mewlana Xalid terîqeta Neqşî ji Hindistanê anî; herêma Bexdayê, piştî mirina Şahê Geylanî jî, mîna ku li heyatê be, di bin teserrufa wî de bû. Di serî de rêvebirina manewî ya Mewlana Xalid nehate qebûlkirin. Rûhaniyeta Şahê Neqşebend û Îmamê Rebbanî hatine Bexdayê ziyareta Şahê Geylanî û jê rica kirine, gotine: ‘Mewlana Xalid lawê te ye, wî qebûl bike.’ Şahê Geylanî jî ev şîretên wan qebûl kirine û Mewlana Xalid qebûl kiriye. Piştî hingê Mewlana Xalid bi carekê biriqiye û ronî daye. Ev bûyera han ji hêla ehlê keşfê ve hatiye dîtin.
