Di hedîsa şerîf de hatiye gotin: „Eger însanekî tenê jî bi te hîdayet bibe, ji te re ji çoleke tijî miyên sor çêtir e.“ ¹    “Carna saetek fikirîn ji îbadeta salekê bi xêrtir e.“ ²

   Jixwe ew girîngiya ku Neqşî didin zikrê bi dizî ji bo gihatina tefekkureke weha ye.

   Ez yeko yeko li temamê birayên xwe silav dikim û ji wan re dua dikim.

(Emirdağ Lahikasi: 73-75)

***

   … Hinek ji îtirazkeran ji bo hinekî qîmetê Rîsaleyên Nûr kêm bikin, ji wî zatî re gotine, „Herkes Xwedê nas dike. Mirovekî normal jî bi qasî weliyekî bi Xwedê bawer dike.“ û xwestine wan şîrove û lêhûrbûnên qîmetbiha fuzûlî nîşan bidin.

   Niha jî li Stenbolê hinek munafiqên anarşîst ku ketine kufra mutleq, dixwazin rexbeta heqîqetên îmanî yên Rîsaleyên Nûr ku bi qasî nan û avê ihtiyaciya mirovan bi berhemên wisa heye, kêm bikin. Ew munafiq bi fikrekî ji yê wan îtirazkeran jî hê kambaxtir dibêjin: “Her millet û herkes Xwedê nas dike, ihtiyaca me bi derssitandinê nîn e.“

   Lê di eslê xwe de naskirina Xwedê tenê hingê çêdibe, dema ku mirov xwedatiya wî ya ku hemî hebûn di xwe de girtiye rast bidêrîne; bi awayekî bêguman tesdîq bike ku ji zerreyan heta bi stêran, tiştên piçûk û mezin her tişt di destê wî de ye, bi daxwaz û vîna wî devdigere û ji dile xwe bi rastiya peyva piroz

لاَ اِلَهَ اِلاَّ اللهُ

   bawer bike û bibêje ku di milkê Xwedê û serweriya Wî de tu şirîkê Wî tunin. Yan na eger mirov bibêje “Xwedayek heye.” lêbelê mîna ku şirîkan jê re çêbike, temamê serweriya wî bi sebeban û bi xwezayê ve girêbide; çavê xwe li hember vîn, zanîn û haziriya wî bigire, li emrê wî guhdarî neke, sifetên wî û pêxemberên wî nas neke, ev bi tu awayî rastiya îmanê nîşan nade.