Niyaziyê Resneyî piştî Bûyera 31ê Adarê ji artêşê vediqete û diçe Resneyê. Gelo ji bo çi weha kiriye, sebebê vê bizava wî nayê zanîn. Piştî ku şerê Balkanan derketiye, dîsa fedayî li dora xwe civandine û bi yekîneyên Cawîd Paşa re çûye şer kiriye. Niyazî Beg, di demekê de ku li îskeleyê li benda keştiyê bûye, ji hêla hinek kesên nenas ve hatiye kuştin. Berhemeke wî ya bi navê Bîranînên Niyazî (Hatırat-ı Niyazi) weke kîtab hatiye weşandin.

Nûşîrewan: “Nûşîrewan” peyveke farisî ye û tê maneya “rûhnemir” yan jî “rûhşîrîn” û nasnavê Xusrewê Yekem yê hukumdarê Sasaniyan e. Jê re Nûşîrewanê Adil jî tê gotin. Sasanî navê xanedanekê ye ku di navbera salên 224-651ê mîladî de li coxrafyaya Îranê hukumdarî kirine.

Osman (r.e.): (574-656) Osman b. Effan li Mekkeyê hatiye dinyayê. Ji qebîleya Qureyşiyan e û ji xelîfeyên raşid jî yê sisêyan e. Di nav kesên ku pêşî misliman bûne de yê pêncan e û yek ji sehabiyên ku bi Bihiştê hatiye mizgînîkirin e. Piştî ku jina wî ya pêşîn Hz. Ruqiyye wefat kir, Hz. Pêxember keça xwe ya din Ummu Kulsûm (Ummî Gulsûm) jî lê mehr kir. Loma jî jê re Zînnureyn, ango xwediyê du nûran hatiye gotin. Di dema xelîfetiya xwe de Qur’an zêde kiriye û şandiye bajarên navendên Îslamê. Di ser xwendina Qur’anê de hatiye şehîdkirin.

Osmanê Zînnureyn: Binêre: Osman (r.e.).

Qabê Qewseyn: Mesafeyeke bi qasî navbera du kevanan, herdu birhan. Ev tabîr îfade dike ku Pêxember (e.s.w.) di şeva Mî‘racê de pir nêzîkî Xwedê bûye. Ev tabîr di Sûretê Necm de derbas bûye. Di tesewwufê de gotina qabê qewseyn, çarçeveya wucûb û îmkanê îfade dike.

Rafizî: Bizava Şîeyan ku xelîfetiya Ebûbekir û Umer red dike. Ji ber ku xelîfetiya herdu xelîfeyên pêşîn red kirine û di rêya sehabiyên ku bîet dabûne wan de jî neçûne, ji wan re “rafizî” ango înkarker/redker hatiye gotin. Li gorî Şîeyan Rafizîtî û mezhebê Şîeyan yê bi navê Îmamiye yek in.