Mustefa Sungur: Di sala 1929an de li Eflaniyê hatiye dinyayê. Enstîtuya Kastamonu Golkoyê qedandiye. Mustefa Sungur yek ji nêzîktirîn şagirtên Bedîuzzeman Seîd Nûrsî ye û zêdetirî deh salan xizmeta wî kiriye.

Mutekellimîn: “Mutekellimîn” yan jî “Mutekellimûn” ji kesên ku bi Ilmê Kelamê re elaqedar dibin tê gotin. Peyva “Kelam” di ferhengê de tê maneya gotin û îfadekirinê. Li ser sifetê Xwedê yê Kelam û bi wê munasebetê jî li ser Qur’anê munaqeşe çêbûne, ka gelo Qur’an mexlûq e, yan na. Ji kesên ku di vî warî de raman diyar kirine re jî “mutekellimîn” hatiye gotin. Ilmê Kelamê li ser zat û sifetên Ellah Teala, pêxemberî, mebde û meadê (afirîna pêşîn û piştî mirinê careke din vegerîna li Xwedê) radiweste û qala rewşa tiştan jî dike. Ilmê Kelamê di sedsala 8an de ji hêla Mu‘tezilîyan ve hatiye danîn. Digel ku zat û sifetên Ellah Teala mijarên bingehîn yên ilmê Kelamê ne, lê hemî meseleyên îmanî jî dikevin çarçeveya vî ilmî. Piştî Mu‘teziliyan mutekellimînên herî navdar ku di dîroka Îslamê de derketine; Îmamê Xezalî, Fexreddînê Razî, Qadî Beydawî û Ebdulqahir Curcanî ne. Di vê sedsala me de jî yê herî navdar Bedîuzzeman Seîd Nûrsî ye.

Muteşabihat: Pirhejmariya “muteşabih” e. Vegotina mecazî ya bi awayê teşbîh û temsîlê. Muteşabîhên di Qur’an û Hedîsê de, bûne sebeb ku aliman şîroveyên ji hev cuda kirine. Selefê Salih di mijara muteşabihan de dengnekirin tercîh kirine. Lê alimên ku li pey wan hatine ayet û hedîs bi te’wîlê şîrove kirine.

Nîyazî Beg: (1873-1913) Kurê Ebdullah Axayê yek ji mezinên Resneyê ye. Mekteba Îdadiya Leşkerî ya Manastirê û Herbiye xilas kirine. Ketiye nav Îttihad û Tereqqiyê û bûye yek ji pêşengên wan. Ji bo îlankirina Meşrûtiyeta Duduyan apoletên xwe jê kirine û tevî 200 mirovên fedayî derketiye serê çiyê. Li pey wî Enwer Paşayê ku serdar (binbaşı) bû jî apoletên xwe jê kirine û ew jî çûye çiyê. Piştî ku di 23ê Temmûza sala 1908an de Meşrûtiyeta Duduyan hate îlankirin, hukûmeta nû sertîp (kolağası) Niyazî Begê Resneyê û Enwer Paşa qehremanê hurriyetê îlan dike.