Îmamê Elî: Binêre: Elî (r.e.).

Îmamê Hakim: Hakim en-Nîsabûrî. Hafizekî hedîsê ye ku bi kîtaba xwe ya bi navê el-Mustedrek tê zanîn. Di sala 933an de li Nîsabûrê hatiye dinyayê û di sala 1014an de jî wefat kiriye.

Îmamê Rebbanî: (1563-1624) Li bajarê Serhenda Hindistanê hatiye dinyayê. Navê wî yê eslî Ehmed b. Ebdulehed e. Jê re Ehmedê Farî jî tê gotin û bi bajarê ku lê hatiye dinyayê jî hatiye binavkirin; ango jê re Serhendî jî hatiye gotin. Herweha ji ber ku di serê hezarê duyem yê hicretê de dest bi nûkirina dîn kiriye, weke “muceddidê elfê sanî” (nûkerê hezarê duduyan) jî tê zanîn. Di dema Îmamê Rebbanî gelek xurafe û baweriyên batil ketine nav eqîdeya Îslamê. Li parzemîna Hindê, di dema Baburan de firqeyên jirêketî bi destê Ekber Şah xurafe belav dikirin, Îmamê Rebbanî jî li hember vê derket û ji bo avakirina eqîdeya Îslamê ya sehîh gelekî xebitî. Bi nivîsandina nameyan dest bi xebatên îrşadê kir, loma jî ji hêla sultanê wê demê ve hate hebiskirin. Nameyên ku nivîsîn, hemî di berhema bi navê Mektûbatê (Mektûbata Îmamê Rebbanî) de hatine weşandin.

Îmamê Xezalî: Binêre: Xezalî.

Îmamet: Tabîra “îmam” di Qur’anê de heft caran bi yekhejmarî, pênc caran jî bi pirhejmarî derbas dibe û bi maneya numûne, îşaret, mîsal û rêberiyê hatiye bikaranîn. Di halê normal yê jiyanê de sê maneyên wê hene: 1- Îmam; yê ku li pêşiya cemaetê nimêj dike. 2- Ehlê Sunnetê peyva “îmam” ji bo alimên Îslamê yên mezin bikar anîne. (Îmam Ebû Henîfe, Îmamê Şafiî, Îmamê Xezalî û hwd.) 3- Tabîra “îmam” li cem Şîeyan pir hatiye bikaranîn. Çêbûn, bicihbûn û belavbûna maneya îmam pir dirêj û tevlîhev e. Îmamet ji ramana ku dibêje Hz. Elî layiqê xelîfetiyê bû, divabû ew bibe xelîfeyê pêşîn, lê neheqî lê hate kirin, dest pê dike. Tişta ku temamê mezhebên Şîeyan li ser bi hev dikin ew e ku yek ji neviyên Hz. Elî hakimê herî mezin yê alema Îslamê ye.

Îsa (e.): Nebî Îsa yek ji pêxemberên ulu’l-‘ezm e ku navê wan di Qur’anê de derbas bûye. Ew jî mîna Adem bêyî bav hatiye afirandin. Li Beytullehma Filistînê hatiye dinyayê, hê di dergûşê de bûye mu‘cîzeya xwe ya pêşîn nîşan daye; axiviye. Xwedê Încîl jê re şandiye. Nebî Îsa gelek mu‘cîzeyên xwe di rihetkirina nexweşînên bêderman de xebitandine û bi izna Xwedê ew rihet kirine.