Eliyê Piçûk (Küçük Ali): (1907-1974) Ji gundê Kuleönü yê Atabeya qezaya Ispartayê ye. Di Barla Lahikası da nameyeke wî heye, ji Bedîuzzeman re nivîsiye. Kekê wî Saribiçak Mustefa jî mîna wî şagirtê Rîsaleyên Nûr e. Di nivîsandina Rîsaleyên Nûr ya bi destan de gelekî xizmet kiriye. “Elîyê Piçûk yê Rûhmezin” li gundê ku lê hatî dinyayê wefat kiriye.

Emewî: (661-750) Piştî herçar xelîfeyan, xîlafet bûye seltenet û rêvebiriya dewletê ketiye destê xanedana Benî-Umeyye. Ji ber vê, ji dewletê re jî “Dewleta Emewî” hatiye gotin. Ji Muawiye b. Ebî Sufyan dest pê kiriye û 14 xelîfe ji wê xanedanê hatine ser hukim. Di dema Emewiyan de Îslamiyet ji Kafkasyayê heta bi Endonezya û Îspanyayê belav bûye.

Enwer (Paşa): (1881-1922) Enwer Paşa yek ji pêşengên Cemiyeta Îttihad û Tereqqiyê ye. Di Şerê Cîhanê yê Yekemîn de Nazirê Erkanê Herbiye (Wezîrê Parastinê) yê dewleta Osmanî bû. Ji bo îlankirina Meşrûtiyeta Duduyan xebitiye. Di sala 1913an de êrîşeke li ser hukûmetê (Bab-ı Âli baskini) pêk anî û kir ku hukûmet kete destê Îttihadiyan. Enwer Paşa îmze da ku Dewleta Osmanî li aliyê Almanan bikeve Şerê Cîhanê yê Yekemîn. Enwer Paşa piştî şer çû derveyî Tirkiyê û careke din nezivirî. Li derve jiyaneke bi macera derbas kir. Di sala 1922an de li qûntara çiyayên Hîmalayan, li deşta Pamîrê, di sibeheke Îda Qurbanê de bi mufrezeyên Rûs re kete şer û tê de hate kuştin.

Eqîl: (580-680) Birayê Hz. Elî yê mezin e. Xelkê mijarên dîrokî û yên derbarê nesebê de jê dipirsîn. Digel birayê xwe Cafer beşdarî Herba Mûteyê bûye. Di dema Hz. Umer de di rêkûpêkkirina Dîwanê de wezîfe sitandiye. Bi belaxet û hazircewabiya xwe meşhûr bûye, di rojên dawî yên dema Muawiye de wefat kiriye.

Eşereyên mubeşşere: Deh sehabiyên ku hê li dinyayê bûn Pêxember (e.s.w.) mizgîniya çûna Bihiştê daye wan. Ew her deh sehabî ev in: Ebûbekir, Umer, Osman, Elî, Telhe b. Ubeydullah, Zubeyr b. Ewwam, Ebdurrehman b. Ewf, Se‘d b. Ebî Weqqas, Ebû Ubeyde b. el-Cerrah û Seîd b. Zeyd.