Ehlê Beyta Pêxember: Tabîra “Ehlê Beytê” tê maneya “ehlên malê, yên ji malê” û ji endamên malbata Pêxember re tê bikaranîn. Ji destpêka Îslamê heta niha, ev tabîra Ehlê Beytê tenê ji bo kesên ku ji sulala Pêxember bin, ji nesla wî bin re hatiye gotin. Ji yên ji nesla Îmamê Huseyn re “seyyid”; ji yên ji nesla Îmamê Hesen re jî “şerîf tê gotin. Lê di nav xelkê de bi giştî ji herduyan re jî “seyyid” tê gotin. Yên bi tifaq ji Ehlê Beytê ne ev in: Pêxember, Elî, Fatîme, Hesen û Huseyn. Li gorî hinekan jî xanimên Pêxember, zarokên wî, ap û hetta xizmên wî jî ji Ehlê Beytê ne.
Ehlê Beytê: Binêre: Ehlê Beyta Pêxember.
Ehlê Αtîzalê: (Mu‘tezîle): Peyrewên mezhebê îtîqadî ku di sedsala 8an de ji ramanên Wasil b. ‘Eta çêbûye. “Αtîzal” tê maneya veqetandin û cudabûnê. Wasil b. ‘Eta pêşî şagirtekî Hesenê Besrî bûye, li ser rewşa kesê ku gunehên mezin bike bi hev nekirine û Wasil b. ‘Eta ji seydayê xwe veqetiyaye. Hesenê Besrî jî gotiye: “Αtezele Wasil ‘enna” (Wasil ji me veqetiya). Pênc destûrên girîng yên Mu‘tezilyan hene: 1. Însan aferînerê kirinên xwe ye. 2. Sifetên Xwedê ji zatê wî cihê ne û bi serê xwe ne. 3. Kesên ku gunehên mezin dikin, ne kafir in ne jî mu’min in; fasiq in. Ji vê mertebeyê re “e-menzîletu beyne’l-menzîleteyn” (cihê di navbera du cihan de) tê gotin. 4. We‘d (sozdayina mukafatkirina qenciyê) û We‘îd (sozdayina cezakirina kirinên xirab) ji bo Xwedê mecbûrî ne. 5. Emrê bi’l-me‘rûf (emirkirin û tewsiyekirina qenciyê) û nehya ‘eni’l-munker (agahdarkirin û emrê xwedûrkirina ji xirabiyê) wacib in. Li gorî hinek çavkaniyan, herdu destûrên pêşî, “Tewhîd” û “Edalet” in.
Ehlê Sunnet û Cemaetê: Kesên ku li pey sunneta Pêxember (e.s.w.), ango li pey gotin û hereketên wî diçin. Kesên ku li pey rêya sehabiyan û li pey rêya yên ku li pey wan çûne, diçin. Ji kesên ku ji derveyî Ehlê Sunnet û Cemaetê dimînin re jî “Ehlê Bid‘etan” tê gotin.
Ehmed Aytîmur: Di sala 1924an de li Baskila qezaya Elezîzê hatiye dinyayê. Di dawiya sala 1949an de Bedîuzzeman ziyaret kiriye û ketiye xizmeta wî. Di salên pêncihî de, li Stenbolê Rîsaleyên Nûr bi herfên latînî çap kirine. Ji bo ku Qur’ana bi tefawuq çap bibe, wî jî di nav damezrênerên Weqfa Xizmetê (Hizmet Vakfi) de cih girtiye. Ehmed Aytîmur nezewiciye û jiyana xwe ji xizmeta Rîsaleyên Nûr re kiriye weqf.
