Ebdulqadirê Geylanî: (1077-1166) Navê wî yê eslî Muhyeddîn Ebu Muhemmed Ebdulqadir b. Ebî Salih e. Li gundê bi navê Neyf yê Geylana li başûrê Gola Hazarê hatiye dinyayê. Di xortaniya xwe de çûye Bexdayê û li wir ji alimên mezin dersên hedîsê, fiqhê û edebiyatê standine. Ew bi xwe Henbelî ye eqîdeya selefan ecibandiye. Demekê di medreseyan de ders dan. Paşî dostanî bi mutesewwifan re danî û berê xwe da tesewwufê. Pey re jî kete înzîwayê û bi tenê ma. Ramana wî ya tesewwufê li ser bingeheke wisa hatiye avakirin ku ramanên wî bi hessasiyeteke mezin muwafiqê şerîetê û zahirê hukmên dînî ne. Li gorî wî halên derûnî/hundirîn ku bi zahidekî re çêdibin divê ne muxalifê pîvanên dînî bin. Ebulqadirê Geylanî we‘z û nesîhetên xwe bi zimanekî sade û belîx digotin. Bi hezaran kes dihatin medreseya wî û medrese tije dikirin. Jê re digotin “Xewzê E’zem”. Bi sedan berhem derbarê wî de hatine nivîsîn. Menqibeyên ku qala kerametên wî dikin bêjimar in. Terîqeta Qadiriye ku bi navê wî hatiye navkirin, di alema Îslamê de gelek terefdarên xwe hene. Futûhu’l-Xeyb, el-Fethu’r-Rebbanî û el-Xunye ji berhemên wî yên herî girîng in.
Ebdurrehman Nûrsî: Ebdurrehman Nûrsî, kurê birayê Bedîuzzeman yê mezin Mela Ebdullah e û di sala 1903an de li gundê Nûrsê hatiye dinyayê. Dema ku Bedîuzzeman piştî Şerê Cîhanê yê Yekemîn, xwe ji esaretê xilas kir û ji Rûsyayê hate Stenbolê, biraziyê wî Ebdurrehman Nûrsî jî hate cem wî. Li wir herdu di xaniyekî ku li Çamlicayê girtibûn de bi hev re man. Ebdurrehmanê ku Bedîuzzeman bi pesindayineke mezin behsa wî dikir, di Meclisa Pêşîn ya Tirkiyê de demekê weke katib xebitî. Sala 1928an ku hê nû zewicîbû, du ciwaniya xwe de wefat kir, jê kurekî bi navê Wehdet ma. Ebdurrehman Nûrsî cara pêşîn bi navê Tarîxçeya Jiyana Bedîuzzeman kurtejiyaneke Bedîuzzeman Seîd Nûrsî nivîsî û di sala 1919an de li Stenbolê çap kir.
Ebû Cehil: Navê wî yê eslî Ebu’l-Hakem ‘Emr b. Hîşam b. el-Muxîre ye. Bi dijmintiya Pêxember û dînê Îslamê tê naskirin. Di Herba Bedrê de, ji hêla Muaz b. ‘Emr b. el-Cemûh û Mu‘ewwiz b. ‘Efra ve hatiye kuştin.
Ebû Dawud: (817-889) Ebû Dawud navê kin yê kîtaba hedîsên sehîh Sunenu Ebû Dawud e. Bi navê berhevkarê xwe hatiye binavkirin. Navê Ebû Dawud yê tam; Ebû Dawud Suleyman b. el-‘Eş‘eş b. Îshaq es-Sicistanî el-Ezdî ye. Ev berhema wî ya ku bi kurtayî mîna es-Sunen jî jê re tê gotin, yek ji her şeş kîtabên hedîsên sehîh e. Navdariya Ebû Dawud di alema Îslamê de bi vê berhemê pir zêde bûye. Digel ilmê hedîsê, wî di warê fiqhê de jî bala xelkê kişandiye.
