Malûmê we ye ku sî û sê milyonî di sed salî de du înqilabên weha mezin nekirin. Ew hêza we ya heqîqî ku ji îtaetê çêdibe, temamê milletê Îslamê kire deyndar ku sipasiya we bike. Parastina heqîqî ya vê rûmetê jî bi îtaeta qumandaran çêdibe. Ez dizanim ku ji bo ku hûn qumandarên xwe yên mîna bavên dilovan berpirsyar nekin, we ew nekirin nav kar. Lê niha kar qediya, xwe bavêjin hemêza dilovan ya qumandarên xwe. Şerîeta pak weha ferman dike. Lewra qumandarên we ulu’l-emir û berpirsyar in, îtaeta wan jî ferzu ayn e. Parastina şerîeta Muhemmedî (e.s.w.) jî bi îtaetê ye.

(İçtimaî Dersler, Makaleler: 571)

***

   Axaftina ji bo Leşkeran

   Ey leşkerên bawermend! Ez fermana Fexrê Alemê (e.s.w.) radigihînim we ku di çarçeveya şerîetê de îtaeta berpirsyaran ferz e. Berpirsyar û seydayên we, qumandarên we ne. Saziya leşkeriyê dişibihe fabrîqeyeke muntezem. Ku çerxeke wê fabrîqeyê serkêşiyê bike, temamê karê fabrîqê xira dibe.

   Ew fabrîqeya we ya muntezem û bi hêz ji sî milyon Osmanî û sêsed milyon mislimanî re cihê xwesipartin û hewarê ye.

   We du zordestiyên dijwar bêyî ku xwîn birije, di carekê de kuştin, we xarîquladebûna xwe eşkere kir û du mu‘cîzeyên ronî yên şerîeta pak nîşan dan. Bi van hunerên xwe we hemiyeta Îslamê û pîrozbûna şerîetê bi du delîlan nîşanî mirovên baweriya wan zeîf da. Eger me ji bo bihayê van herdu înqilaban sed hezar şehîd jî dabûna, dîsa me yê erzan bihesibanda. Lê ku ji hezarî yek parçeyê îtaeta we bihata fedakirin, yê ji me re pir biha bûna. Lewra kêmbûna îtaeta we weke ukdeya hayatiye ye, mîna germahiya dil e, dibe sebebê mirinê.

   Alema Îslamê ji serî heta bi binî şahidiyê dike ku dema leşker mudaxeleyî siyasetê bikin, ji hêla dewletê û millet ve zirarên pir mezin çêdibin. Helbet hemiyeta we ya Îslamî, yê we ji tiştên ku zirarê didin jiyana Îslamî ya ku li ser milên we ye, dûr bike. Yên ku li ser siyasetê bisekinin, qumandar û berperpirsyarên we ne ku ji we re mîna hiş û mêjî ne.