Bûyera 31ê Adarê û Xefiyetî

   Cînayeta Nehan: Min Bûyera 31ê Adarê du-sê deqîqeyan ji dûr ve temaşe kir. Min daxwaziyên cihê bihîstin. Lê çawa dema ku tu hetf rengan bi lez bizivirînî, tenê regnê spî xweya dike; wisa jî di nav daxwazên wan de tenê lefzê şerîetê xweya kir; şerîeta ku xirabiya di wan daxwazên din de ji hezarî dadixîne yekê, gel ji anarşiyê xilas dike û siyaseta giştî ya di destê ferdan de mîna mu‘cîzeyekê diparêze.

   Min fêhm kir ku îş xirab e, lipeyçûn alozî ye û şîret bêtesîr in. Yan na, mîna hertim ezê xebitîbama ku wî agirî bitefînim. Lê mixabin ewam pir in, Kurdên me xafil û saf in; bi min re jî şuhreteke derewîn xweya dikir. Piştî sê deqîqeyan min xwe vekişand, çûme Makrîkoy da ku kesên min nas dikin, min rihet bihêlin. Min li yên ku rastî wan hatim jî tewsiye kir ku tevlî nebin. Eger bi qasî zerreyekê jî ketibûma nav, -jixwe cilên min, min eşkere dikin, şuhret jî min mezin nîşan dide- ezê di vî karî de pir mezin xweya bûbama. Belkî heta bi Ayastafanosê minê bi tena serê xwe berxwedan bikira û hebûna xwe nîşan bidana. Ezê merdane miribûma. Hingê yê tevlîbûna min pir eşkere bûba û pêdivî bi lêkolînan jî nedima.

   Di roja duduyan de min uqdeya me ya heyatî; îtaeta leşkerî pirsî: Gotin: “Efserên leşkeran ketine şiklê wan, îtaet pir xira nebûye.” Min careke din pirsî: “Çend efser hatine kuştin?” Ez xapandim, gotin: “Tenê çar heb. Ew jî zorbe bûne. Hem jî yê qaîde û qanûnên şerîetê bêne tetbîqkirin.” Min jî li rojnameyan mêze kir; wan jî ew serhildan mîna meşrû teswîr dikirin. Ez jî ji hêlekê ve kêfxweş bûm, lewra armanca min ya herî pîroz bi temamî bicihanîna hukmên şerîetê ye. Lê ji ber ku kêmayî di îtaeta leşkerî de çêbûbû, heta tu bibêjî bes, ez bêhêvî û xemgîn bûbûm û min xîtaba xwe ya ji bo leşkeran di rojnameya giştî de weha weşand:

   “Gelî leşkeran! Eger qumandarên we bi gunehekî zilmê li nefsa xwe bikin, hûn bi bêîtaetiyê yeko-yeko neheqiyê li sî milyon Osmanî û sêsed milyon xwecihên alema Îslamê dikin. Lewra rûmet, bextewarî û yekîtiya temamê alema Îslamê û Osmaniyan bi îtaeta we li ser piyan e. Hûn hem şerîetê dixwazin, hem jî bi bêîtaetiyê li dijî şerîetê tevdigerin.”