Tu hukûmet li tu deverên dinyayê destûrê nade muameleyeke weha bêqanûn ku ne bi erêkirina tu kesî ye. Ev muameleya xirab ku bi min re tê kirin, ne ez tenê, eger pê bihese mirovahî hemî yê bixeyide, hetta kaînat jî yê jê dixeyide.
(Lem’alar: 246-249)
***
Wekhevî ne di fezîlet û şerefê de ye, di maf de ye. Di maf de jî şah û geda yek in. Gelo şerîeteke ku bibêje “pê li mîroyê nekin” û nehêle ku eziyet lê bête kirin, wê çawa mafê mirovan îhmal bike?
(İçtimaî Dersler, Münazarat: 107)
***
Naxwe edaleta heqîqî û cezayê bi tesîr ew e ku bi emrê Ellah Teala be. Yan na yê bandura wî ji sedî dikeve yekê.
Ha bila ev mijara ferdî ya diziyê li wan hukmên îlahî yên giştî bête qiyaskirin, da were fêhmkirin ku di dinyayê de bextewariya mirovan tenê bi edaletê dibe. Edalet jî tenê bi bi rêya ku Qur’an nîşan dide çêdibe.
(İçtimaî Dersler, Hutbe-i Şamiye: 70)
***
Weha hate dilê min û hate hişyarkirin ku eger însan aqilê xwe nedin serê xwe û li ser navê Xwedê, di daîreya heqîqetên Îslamê de dadgehan venekin, wê qiyametên maddî û manewî werin serê wan; teslîmî anarşiyê, ye’cûc û me’cûcan bibin.
(İçtimaî Dersler, Hutbe-i Şamiye: 70)
***
