Belê, ez hem bi neseba xwe, hem jî bi jiyana xwe ji tebeqeya ewam im. Bi meşreb û fikra xwe jî ji wan mirovan im ku wekheviya huqûq qebûl dikin. Bi sirra edaletê ku ji şefqet û Îslamiyetê çêdibe, ji berê ve ez ji wan kesan im ku li hember zordestî û zexta çîna elît ku jê re “burjûva” tê gotin derdikevin. Loma jî ez bi temamê hêza xwe li aliyê edaleta tam im û li dijî zilmê, serdestî û zordestiyê me. Lêbelê fitreta mirovan û sirra hikmetê li dijî qanûna wekheviya mutleq in. Lewra çawa ku Çêkerê Hekîm ji bo ku mukemmeliya qudret û hikmeta xwe nîşan bide, ji tiştekî hindik zehf mehsûlatê derdixe, ji rûpelekî gelek kîtaban dide nivîsandin û bi karakî tenê pir wezîfeyan dide kirin; eynî wisa bi mirovan jî karê hezar celebên din dide kirin.

   Vêca ji ber wê sirra mezin e ku Rebbê Alemê mirov di fitret û xwezayeke wisa de afirandine ku dikarin hezar celeb simbilan bidin û hezar carî bi qasî celebên din yên heywanan bi pêş ve herin. Mîna heywanên din ji hêz, hest û qabiliyetên însan re sînor nehatiye danîn; serbest hatine berdan û Xwedê îmkaneke wisa daye wan ku dikarin xwe bigihînin meqamên bêsînor. Yanî digel ku însan yekî tenê ye jî, dibe mîna hezar mirovî, loma jî ew bûye xelîfeyê ser rûyê erdê, encama kaînatê û sultanê jîndaran.

   Îcar bingeha herî girîng ya pirrengbûna mirovan û zembereka wan; pêşbazî ye, fezîleta heqîqî û xwedîîman e. Rakirina fezîletê jî bi guherandina mahiyeta mirovahiyê, vemirandin aqil, kuştina dil û mehfkirina rûh dibe.

   Belê, ev sedsala han di bin perdeya azadiyê de zordestiyeke pir dijwar bi xwe re tîne. Ev sedsal gelekî heq dike ku şeqamek li rûyê wê bikeve. Ew zatê pir girîng ne layiqê şeqameke wisa ye ku ew gotina wî ya mukemmel li rûyê wî bikeve:

   Qey mumkin e bi zilmê, kuştina azadiyê?

   Ger dikarî derbixe îdrak j’mirovahiyê!

   Di şûna vê gotinê de, ji bo ku li rûyê vê sedsalê bixim, weha dibêjim: