Ya Duduyan: Biyaniyan heta niha hêncet dikirin û zilm li milletê me dikirin. Lê niha êdî ew nikarin tiştekî ku li demarên mirovahiya wan, yan yên serhişkiya wan, yan jî li demarên wan yên xapînok bikeve peyda bikin û bikin hêncet. Peyda bikin jî, nikarin bikin hêncet. Jixwe bi taybetî jî şaristanî hezkirina mirovahiyê diwelidîne.

(İçtimaî Dersler, Münazarat: 100-106)

***

   Bersiva Pirseke Rexnegir e

   Ehlê dinyayê dibêjin: Tu çima ji me xeyidiyî? Tu tew carekê jî li me venegeriyayî, te dengê xwe vebirî û tu çûyî. Tu pir ji me gilî û gazinan dikî, dibêjî: ‘Hûn zilmê li min dikin.’ Lê prensîbeke me heye, li gorî vê sedsalê destûrên me yên daybetî hene. Tu tetbîqkirina wan li xwe qebûl nakî. Kesê ku qanûnê tetbîq bike, ne zalim e. Yê ku qebûl nake, îsyan dike.

   Îcar di vê sedsala azadiyê û di vê dewra komaran de, ji me re weke qanûneke esasî ye ku em li ser bingeha wekheviyê; zordestî û serdestiyê rabikin. Lê ya te, ji halê te yê zahir û serpêhatiya jiyana te ya berê wisa tê fêhmê; tu geh bi melatî, geh bi şêxîtî û geh jî bi zahidtî teqdîra xelkê distînî, bala xelkê dikişînî ser xwe. Tu dixwazî hêzeke li derveyî bandûra hukûmetê û meqamekî di jiyana civakî de bi dest bixî. Lê destûrên sosyalîzm û bolşewîzmê ku wê bi hişyarbûn û serkeftina xelkê me yê ewam derkevin holê, pirtir bi kêrî me tên. Ji ber vê em prensîbên sosyalîzmê qebûl dikin û ev rewşa te li me giran tê, li dijî prensîbên me ye. Loma jî ji ber aciziya ku em didin te, mafê te tune tu gilî û gazinan bikî û bixeyidî.

   Bersiv: Mirovê ku di jiyana civakî de metodeke nû çêbike, eger ew metod û rêbaza wî ne li gorî qanûna fitretê ya di kaînatê de be, di karên baş de pêş ve naçe û bi ser nakeve. Temamê xebatên wî li ser hesabê xirabî û xirakirinê çêdibin. Madem mirov mecbûr e ku li gorî qanûna fitrî tevbgere; naxwe tenê dema ku mirov fitreta mirovan biguherîne û hikmeta bingehîn ya di afirandina wan de ji holê rabike, mirov dikare wekheviyeke mutleq tetbîq bike.