Pirs: Xwezî! Azadiya me çawa dibe destpêka azadiya alema Îslamê û bi çi awayî jê re dibe fecra sadiq?
Bersiv: Bi du awayan çêdibe:
Ya Pêşîn: Zordestiya ku li cem me bû, bendeke tarî li pêşiya azadiya Asyayê danîbû. Tîrêjên ronahiya azadiyê nikaribûn di wê perdê re derbas bibin, da ku çavên wê vebin û bikemile. Vêca bi herifîna vê bendê, fikra azadiyê heta bi Çînê belav bû û yê belav bibe jî. Ji ber ku azadiya di kefa mêzîna alemê de girantir e, bi carekê kefa din ya mêzînê ku wehşet û zordestî tê de bû, bilind kir. Her ku biçe, yê bilind bibe.
Eger hûn tiştên ku têne nivîsîn bixwînin, rêya siyasetê bibînin û li rojnameyên ku xetîbên giştî ne guhdarî bikin; hûnê bibînin ku li Hindê, Misrê, Kafkasyayê û cihên wisa bi coşbûna fikra azadiyê, di hişê alema Îslamê de veguherîneke mezin û şoreşeke ecêb çêbûne. Fikra pêşveçûnê û hişyarbûneke ewqas mukemmel çêbûne ku me ji bo wê sed sal jî bedel bidana, hindik bû. Lewra azadiyê milliyet nîşan da. Cewhera nûranî ya Îslamiyetê ku di qewlikê milliyetê de bû, êdî xweya dike. Xeber da ku Îslamiyet tevdigere û êdî her mislimanek ne mîna mirovekî bi serê xwe serberdayî ye. Her mislimanek yek ji wan parçeyan e ku di nava hev de ne û hevkarên hev in, hev temam dikin. Ji hêla cazîbeya giştî ya Îslamê ve, danûstandina wan bi parçeyên din re, sileyê rehmê ye.
Ev xebera han hêviyeke mezin dide ku nuqteya xwesipartin û alîkariyê gelekî qewî û asê ye. Vê hêviyê hêza me ya manewî ku ji aliyê bêhêvîbûnê ve hatibû kuştin sax kir. Ev jiyan yê hewara xwe bigihîne coşa fikra azadiyê ya li alema Îslamê û wê perdeyên zordestiya manewî û giştî ku ketine ser alema Îslamê, bidirîne, parçe-parçe bike.
