Yê Pêncan: Yê ku sedeqê digire divê ne di keyf û sefahetê de xerc bike. Divê bi wê sedeqeyê ihtiyacên xwe yên zerûrî pêk bîne. Peyva

يُنفِقُونَ

  îşareten vî tiştî dibêje.

   Yê Şeşan: Şertê têrbûnê ye. Ev ayet tenê şamilê ser mal nîn e. Lewra çawa ku sedeqe di mal de dibe, wisa di zanînê de, di fikir de û di kirinan de jî dibe. Bi peyva

ماَ

  yê ev sedeqe giştî hatiye îfadekirin,

يُنفِقُونَ

  jî îşaretî bi bal mutleqiyê ve dike ku ew jî giştî ye, lewra mutleqbûna di xîtabetê de giştîbûnê îfade dike.

   Giringiya zikatê -ku yek ji ruknên muhîm yên Îslamê ye- di jiyana mirovan de ev e:

   Di hedîsê hatiye gotin:

اَلزَّكَوةُ قَنْطَرَةُ الْإِسْلاَمِ

  yanî zikat pirek e ku misliman di wê pirê re diçe alîkariya birayê xwe yê misliman. Zikat ji bo jiyana civakî rêya rast ya nîzamê ye. Zikat dibe wesîle ku maddeyên ji jiyanê re lazim tevbigerin. Herweha ew li dijî jehra ku li hember pêşveçûna mirovahiyê weke asteng disekine jî, derman û çare ye.

   Belê, di ferzkirina zikatê de; di gaziya Qur’anê ya ji bo sedeqe û deyndayinê de; di heramkirina faîzê û wesîleyên wê de hikmeteke mezin, sûdeke bala û rehmeteke berfireh heye.

   Eger bi çavekî dîrokî li xirabiyên civata mirovan bête nêrîn û bingehên wan xirabiyan bêne lêkolîn, wê bête dîtin ku çavkaniya hemî fesadî û aloziyê û jêdera temamê exlaqê rezîl du gotin in: Dema ku herdu gotin gihatine hev, ev kûreya erdê weke bombeyekê teqiyaye û bi zewaca wan herdu gotinan ji însanên medenî cinawir çêbûn.

   Gotina Yekê: Ez têr im, kesên din ji birçîna bimirin jî, min çi jê ye?