Meşrûtiyet herkesî dike mîna padîşahekî, hûn jî bi azadîperweriyê bixebitin ku hûn bibin padîşah. Meşrûtiyet cuz’ê ixtiyariya ku bingeha mirovahiyê ye, diparêze, wê azad dike. Hûn jî bi camidbûn û bêrûhbûnê qayil nebin. Meşrûtiyet ehlê Îslamê ku ji sêsed milyonî zêdetir in mîna eşîrekê bi hev ve  girêdide. Hûn jî wî bendî biparêzin. Lewra meşweretê perde bilind kir; milliyet xeya bû û hereket kir. Di milliyetê de Îslamiyetê jî ronî da û lebitî. Lewra rûhê milliyeta me Îslamiyet e. Milliyeteke heqîqî ye, nisbî û îzafî ye. Em ne mîna milletên din in.

   Pirs: Delîla te çi ye ku zordestî ewqas xirab e û meşrûtiyet jî ewqas rind e?

   Bersiv: Ji ber ku hûn ewam in, hûn bi xeyala xwe difikirin û bi çavê xwe ji tiştan aqil digirin, mîsal ji delîla teorîk pir îqnatir e. Îcar ezê jî mahiyeta herduyan bi mîsalekê teswîr bikim û nîşanî we bidim. Vêca bizanibin:

   Hukûmet mîna hekîmekî ye. Millet nexweş e. Ferz bikin ku ez hekîmek im û di binê vî konî de rûnitime. Mesela, em ferz bikin ku li her gundekî vê derdorê -Xwedê neke- nexweşiyeke cihê heye. Min jî ew nexweşî teşxîs nekirine. Hem jî min ji xeynî qeşmer û virrekên ku qaşo acizbûna min naxwazin tu kes nedîtiye. Îcar di vê rewşê de ez ji nexweşên van gundan re ku min nedîtine û nexweşiya wan jî nas nekiriye, dermanekî bêreçete û bêpîvan bişînim û ew nexweş jî wî dermanî bixwin, gelo yê pê şifayê bibînin yan bimirin?

   Belê, îcar li gorî hikmeta

مُوتُوا قَبْلَ اَنْ تَموتُوا

   xwe bidin ber siya wê ya tarî. Eger mirov weha derman bişîne her gundekî; ji kesên mîna we re ku ji êşa birçîbûnê zikê wan diêşe, dermanê hezimkirinê bişîne; yan jî ji laşekî ku ji ber eşqiyatî û dijmintiyê îltîhab girtiye, mirov rabe “Hemîdîtiyê” bike ku wê îltîhabê zêde dike û hwd... Îcar gelo ev tedawî ye, yan jehrkirin e? Ev alîkariya melekê mewtê ye. Ha mîsala mahiyeta zordestiyê ev e.