c) Rojî

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ

   Rojiya Remezana Şerîf hem yek ji her pênc şertên Îslamê yên pêşî ye, hem jî yek ji şîarên herî mezin yên Îslamê ye.

   Ji ber vê jî gelek hikmetên rojiya Remezana Şerîf hene ku bi hikmetên xwedatiya Ellah Teala, jiyana însan ya şexsî û civakî, terbiyeya nefsê û şukirkirina nîmetên Xwedê re elaqedar in.

   Di warê xwedatiya Ellah Teala de yek ji wan pir hikmetên rojiyê ev e:

   Allah Teala rûyê erdê di şiklê sifreyeke nîmetan de afirandiye, her cûre nîmetên xwe mîna ku ayetê jî gotî bi awayê 

مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ

   li ser sifrê rêz dike û bi vî awayî xwedatiya xwe, rehmet û dilovaniya xwe ya bêqusûr nîşan dide. Mirov di bin perdeya xefletê û di çarçeveya sebeban de carna rastiya wê rewşê tam nabîne, carna jî jibîr dike. Di Remezanê de ehlê îmanê ji nişka ve dibin weke artêşeke bi rêkûpêk. Mîna ku ew bi awayekî vexwendiyê ziyafeta Sultanê Ezelî bin û ber bi êvarê ve li hêviya fermana “Kerem kin” bin, îbadetkariya xwe nîşan didin; wê rehmeta bi heşmet, giştî û dilovan bi îbadetekî giştî, mezin û bi aheng pêşwazî dikin. Ma gelo kesên ku tevlî îbadetekî weha bala û qedirgirtineke bi rûmet nebin, layiqê navê “însan” in?

(Mektubat: 536-537)

***