Çawa ku ew di her şaxên hemiyeta millî de li pêş e, di şaxa ziman de jî berhema pêşîtiyê wî kiriye; elîfba û gramera ku bingeha zimanê me ne, nivîsîne. Ez dikarim vê jî bibêjim: Wî camêrî esra hemiyet, xeyret û fedakariyê, bi parastina belengazan re mezc kiriye, stiraye û wucûda wê ya manewî çêkiriye.

   Heqîqeten jî ji ber ku di madena Kurdistanê de cewherên hemiyetê yên mîna wî camêrî peyda dibin, hêvî heye ku gelek cewherên mîna wî paşeroja me ronî bikin.

   Îcar vî zatî numûneyeke hemiyetê ya şayanê lipeyçûnê nîşan daye; bingeha zimanê me yê millî ku muhtacê kemilînê ye daniye. Ez li ehlê hemiyetê tewsiye dikim ku li pey wî herin û li ser bingeha ku wî daniye ava bikin.

Bedîuzzeman Seîdê Kurdî

(İçtimaî Dersler, İki Mekteb-i Musibetin Şehadetnamesi: 188-191)

***

   Eger hereketkirina bi serê xwe, îxtîlaf, xwe‘ecibandin, meyla axatiyê, bikaranîna xelkê û xapandin weke pêdiviyên Kurdîtiya çêkirî bêne nîşandan, ez ji wê Kurdîtiyê îstîfa dikim. Ez bi Kurdîtiya tebîî ku sernivîs û navnîşana mêranî, durustî û diyanetê ye serbilind im, pê îftîxar dikim. Di dema zordestiyê de jî eynî bi vî rengî, ji bo Kurdîtiya tebîî ketime timarxaneyê û min ji hekîmê dînan/psîkolog re jî got: Eger çaplûsî, qeşmerî, lavakirina mîna pisîk û kûçikan û fedakirina menfaeta giştî ji bo menfaeta şexsî ji pêdivî û şertên aqil bin, şahid bin ez ji wî aqilî îstîfa dikim û bi dînîtiyê şanaz im.

   Gelî Kurdan! Min timarxane qebûl kir û ji bo ku Kurdîtiyê lekedar nekim, min daxwaza padîşah qebûl nekir, meaş û diyariyên wî negirtin.

   Serkeftin hevrêya niyeta xalis e:

مَنْ كاَنَ لِلَّهِ كَانَ الَّلهُ لَهُ

   Gotin neqediya, lê dîsa jî bi xatirê we û wesselam...

(İçtimaî Dersler, Nutuk: 34-35)

***