Şikl û Sebebê “Îttîfaqa bi Rûhaniyên Heqîqî yên Filehan û Ehlê Kîtaban re”

   Piştî ku Qur’ana Kerîm di ayeta pêşî de te‘mîm [giştîkirin, umûmîkirin] çêkiriye, di vê ayetê de jî texsîs [taybetîkirin, sînorkirin] çêkiriye. Belê, ev ayet bi taybetîkirina mirovên ku ji ehlê kîtaban in û îman anîne, şerefa wan îlan dike û yên ku îman neaîne jî teşwîqî îmanê dike. Qala Ebdullah b. Selam dike, yên din jî teşwîq dike ku bibin mîna wî.

   Dîsa Qur’ana Kerîm bi herdu gotinên

اَلَّذِينَ

   herdu cûreyên 

مُتَّقِينَ

 tam kufş kirine û diyar kiriye ku Qur’ana Kerîm ji tevê ummetan re ye, pêxemberiya Muhemmed (e.s.w.) jî ji temamê milletan re ye.

(İşaratu’l-İ‘caz: 57)

***

وَماَ اُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ

    Di sifetên bi vî rengî de teşwîq heye. Ji vê teşwîqê tiştin derdikevin holê ku ji guhdaran lipeyçûnê dixwazin; bicihanîna emran û xwedûrkirina ji nehyan dixwazin... Di navbera vê hevokê û beriya wê de çar maneyên kûr hene:

   1. Etfa [pêvekirin] vê hevokê bi ser ya beriya wê ve; etfa medlûlî bi ser delîlê ve ye. Yanî:

   Gelî mirovan! Çawa ku hûn bi Qur’anê bawer dikin, wisa bi kîtabên beriya wê jî bawer bikin; lewra Qur’an ji rastiya wan re delîl û şahid e.

   2. Yan jî ew etf, etfa delîlê bi ser medlûlê ve ye. Yanî

   Gelî ehlê kîtaban! Çawa ku we îman bi pêxember û kîtabên berî Qur’anê aniye, wisa bi Muhemmed (e.s.w.) û Qur’anê jî îmanê bînin! Lewra çawa ku pêxember û kîtabên berî Qur’anê, mizgîniya hatina Hz. Muhemmed (e.s.w.) didin;