Digel ku êdî ew mirov munzewî ye û nîvê leşkeran jî êdî bêşewqe ne, kîjan qnanûn dihêle ku bi zorê şewqê bidin serê mirovekî ku di nava bîst û du salan de û ji hêla du dadgehan ve jî nehatiye mecbûrkirin ku cil û bergên xwe biguherîne!?

(Emirdağ Lahikası: 258-259)

***

   Ji ber ku Rîsaleyên Nûr di ser her bizavên dinyayê re ye û malê giştî ye, li pey aliyekî naçe û nakeve nav hinekan. Li hember bêdînên hednenas, alîkariya aliyê mafdar dike, jê re dibe dost û mîna hêza îhtiyatê ji wan re dibe cihê xwesipartinê. Lê hinek birader, ne li ser navê Rîsaleyên Nûr, li ser navê xwe yê şexsî; û ne ni niyeta ku siyasetê bikin, bi niyeta belavkirin û mesleheta Rîsaleyên Nûr dikarin bikevin siyasetê.

(Emirdağ Lahikası: 109)

***

   Helbet şagirtên Qur’anê yên mîna we jidil, dizanin ku Rîsaleyên Nûr ji tu tiştî re nabe alet û ji riza Xwedê pê ve nabe wesîleya hedefeke din; armanca wê ya yekane xilaskirina îmana mirovên ku ketine nav şubheyan û belengazên zeîf e.

   Ya Duduyan: Ji ber ku li hember evqas dijminan hêza herî mezin ya Rîsaleyên Nûr îxlas e, ji tu tiştê dinyayê re nabe alet. Loma jî ew bi bizavên ku li ser hesta terefgiriyê hatine avakirin re qet elaqedar nabe. Lewra terefgirî îxlasê dikuje, rastiyê diguherîne. Hetta sebebê ku ev sî sal in min siyaset terk kiriye, rêbaza alimekî bû. Wî alimê mubarek bi bizava terefgiriyê, ji ber ku ne di fikrê wî de bû, alimekî din î salih û mezin piçûk didît û weke fasiqan dihesiband. Lê ji ber ku di fikra wî de bû, medh û senayê munafiqekî mutecawiz û meşhûr dikir. Ez jî bi temamê rûhê xwe jê tirsiyam. Naxwe dema ku siyaset jî bikeve nav hestên terefgiriyê, dibe sebeb ku şaşiyên weha ecêb çêbibin. Loma jî min got: