Muxalefeta min devjeniyeke beyhûde û bêmane ye. Eger bi hêza xwe û bi niyeta ku bûyerekê derbixim, muxalefetê bikim, hingê jî îhtimal heye ku ji bo armanceke ku gihaştina wê bi guman e, bi hezaran gunehan bikim û di rûyê min de serê gelekan bikeve belayê.

   Hem jî wijdana min razî nabe ji bo tiştekî ku îhtimala çêbûna wî ji dehan yek yan jî dudu ye, mirov gunehan bike û masûman jî bixe nav gunehan. Loma jî Seîdê Berê bi çixarê re dev ji rojnameyan, siyasetê û suhbeta dinyayê ya siyasî jî berda. Şahidê vê jî ew e ku ji hingê heta niha ev heşt sal in min rojnameyeke tenê jî nexwendiye û li xwendina wê jî guhdarî nekiriye. Bila yek derkeve bibêje ku min xwendiye yan jî bihîstiye. Lê Seîdê Berê, berî heşt salan, belkî rojê heşt rojname jî dixwendin.

   Hem jî ev pênc sal in ku bi temamê diqqetê çavdêrî li min tê kirin. Kesekî ku tiştekî siyastwarî ji min dîtibe, bila bibêje. Jixwe yekî mîna min esebî ku bi destûra

اِنَّماَ الْحيِلَةُ فيِ تَرْكِ الْحيِلَةِ

  hîleya herî mezin di bêhîletiyê de dibîne û têkiliya wî bi tu kesî re tune; ne heşt salan, heşt rojan jî fikra wî veşartî namîne. Eger daxwaz û arzûya wî ya siyasetê hebûna, yê nehişta ku îhtiyac bi lêpirsîn û lêkolînan bimîne, yê eşkere bikira, mîna bera topê deng vedana.

   Xala Duduyan:

   Pirs: Çima Seîdê nû ewqas xwe ji siyasetê dûr dike?

   Bersiv: Ji bo ku bi tevlîbûna dinyayê û tiştên nelazim ked û xebata xwe ya jiyana ebedî ku bi milyarsalan dirêjtir e, qurbanî salek-duduyên jiyana dinyayê ya bi guman neke. Hem jî ji bo xatirê xizmeta îman û Qur’anê -ku ev tişta herî girîng, herî lazim, herî pak û herî rast e- bi şiddet ji siyasetê direve. Lewra dibêje:

   Êdî ez extiyar dibim, ji vir û pê de gelo ezê çend salên din bijîm, nizanim. Naxwe ji min re karê herî girîng xebata ji bo jiyana ebedî ye. Ji bo bidestxistina jiyana ebedî û bextewar jî, navgîna pêşîn û mifteya wê îman e; xebata ji bo îmanê ye.