Tenê bi sernavekî giştî ya mîna
لَعْنَةُ الَّلهِ عَلى الظَّالِميِنَ واَ الْمُناَفِقيِنَ
dibe ku lanetkirin caiz be. Yan na zirara wê heye, ne lazim e.”
Sebebê ku ez bi berfirehî bersiva nameya te ya bi lêkolîn û ilmî nadim, ev e ku nexweşiya min giran e û di nav kar û barên girîng de me. Loma min bi lez, tenê evqas nivîsî.
اَلْباَقِي هُوَ الْباَقِي
Seîd Nûrsî
(Emirdağ Lahikası: 153-156)
***
Birayên ezîz û rast,
Ji Alîkoyê, Elî Efendiyê yek ji şagirtên Rîsaleyên Nûr, ayeteke derbarê munafiqan de pirs dike. Ji ber ku niha zemanê min pir ne musaid e, ezê bi kurtayî bi hevokekê-duduyan rave bikim:
Ayeta bi maneya “ku munafiq mir, nimêja wî nayê kirin.” 3 ji bo munafiqên wî zemanî ye ku bi îxbara îlahî dihatin zanîn. Yan na, mirov nikare bi şik û gumanan ji yekî re bibêje ku munafiq e û nimêja wî neke. Madem dibêje
لاَ اِلَهَ اِلاَّ اللَّهُ
naxwe ehlê qiblê ye. Eger bi eşkereyî tiştên kufrî negotibin, yan jî tobe kiribe, nimêja wî tê kirin.
Ji ber ku li Alîkoyê Elewî pir in, çendîn ku hinekên wan mîna Rafiziyan jî bin, dîsa jî yê herî xirabê wan nabe ji munafiqan. Lewra munafiq bêbawerî ne, dil û wijdana wan tune, li dijî Pêxember (e.s.w.) in. (Mîna hinek zendîqên niha.) Mufritên Elewî û Şîeyan ne li dijî Pêxember (e.s.w.) in; ji wî û Ehlê Beytê bi şiklekî îfratkarane hez dikin.
