Nukteya Sisêyan: Li gorî qewlekî maneya ayeta

اِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبىٰ

   ev e: “Resûlê Ekrem (e.s.w.) ji bo bicihanîna peywira pêxemberiyê tu ucretê naxwaze; tenê hezkirina Ehlê Beyta xwe dixwaze.”

   Eger bête gotin: Li gorî vê maneyê wisa xweya dike ku feydeya xizmên xwe xwestiye, qîmet daye wan. Lêbelê li gorî ayeta

اِنَّ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللهِ اَتْقٰيكُمْ

  peywira pêxemberiyê ne li gorî nêzîkbûna xizmîtiyê, li gorî nêzîkbûna Xwedayî [li gorî teqwayê] qîmetê dide mirovan.”

   Bersiv: Resûlê Ekrem (e.s.w.) bi çavê xwe yê xeyb-aşîna dîtiye ku Ehlê Beytê yê di nav alema Îslamê de bibin mîna dareke nûranî. Zatên ku di temamê çînên alema Îslamê de, dersa çêyiyên mirovahiyê bidin, ji wan re rêberî û murşidiyê bikin, bi piranî yê ji Ehlê Beytê bin. Pêxember bi qebûlbûna duaya Ettehiyyatu, ango:

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلٰۤى اٰلِ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ عَلٰۤى اِبْرَاهِيمَ وَعَلٰۤى اٰلِ اِبْرَاهِيمَ  اِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ

ev rastî keşf kiriye, manen dîtiye. Yanî çawa ku di nav milletê Îbrahîmî de piraniya rêberên nûranî yên alê Hz. Îbrahîm* (e.) pêxemberên ji nesla wî bûn; Resûlê Ekrem (e.s.w.) jî wisa di nav ummeta xwe de dîtiye ku di xizmeta mezin ya Îslamiyetê de û di terîq û peywirên wê de, piraniya qutban ji Ehlê Beyta Muhemmedî ne. Loma jî bi fermana