Mesela, şefqet û girîngiya mezin ya ku Resûlê Ekrem (e.s.w.) di piçûkiya Hz. Hesen û Huseyn (r.e.) de ji wan re nîşan dida, ne tenê ji hezkirina fitrî û hestên xizmîtiyê bû. Ji ber ku herdu seriyekî zincîra nûranî ya wezîfeya pêxemberiyê bûn, jêdera cemaeteke girîng ya warisê pêxemberiyê bûn, niwêner û naveroka wê bûn; Pêxember jî girîngiyeke fewqelade daye wan.

   Belê, Resûlê Ekrem (e.s.w.) bi şefqeteke mezin Hz. Hesen (r.e.) daye hemêza xwe û serê wî maç kiriye. Ji nesla mubarek ya Hz. Hesen (r.e.) zatên mehdîmîsal yên mîna Xewzê E‘zem Şahê Geylanî* ku warisê pêxemberiyê bûn û hilgirê şerîeta Ehmedî bûn jî derketine. Loma Pêxember (e.s.w.) manen serê zincîra wê nesla nûranî maç kiriye. Wî bi çavê pêxemberiyê xizmeta pîroz ya ku yê paşê ew zat bikin dîtiye, ecibandiye û teqdîr kiriye. Loma jî weke nîşana teşwîqkirin û teqdîrkirinê serê Hz. Hesen (r.e.) maç kiriye.

   Ew şefqet û girîngiya fewqelade ku Resûlê Ekrem ji Hz. Huseyn re nîşan dida jî wisa bû. Lewra gelek zatên nûranî û mehdîmîsal yên mîna îmamên alîşan; Zeynelabidîn (r.e.) û Ce‘ferê Sadiq (r.e.) ku warisên heqîqî yên pêxeberiyê bûn, ji nesla nûranî ya Hz. Huseyn çêbûne. Îcar Pêxember (e.s.w.) jî li ser hesabê dînê Îslamê û peywira pêxemberiyê stûyê wî maç kiriye.

   Belê Zatê Ehmedî (e.s.w.) bi dilê xwe yê xeyb-aşîna, ewê ku dîtina wî ya nûranî, ji esra seadeta dinyayê li meydana heşra axretê temaşe dike; ewê ku ji erdê bihiştê dibîne û li ferişteyên li ezman temaşe dike; ewê ku li bûyerên ku ji zemanê Adem heta niha di nav perdeyên mazî yên tarî de veşartî ne, temaşe dike; û ewê ku dîtina wî ya nûranî û çavên wî yên dûrbîn û paşerojbîn bûne mezherê dîtina Xwedayê Zatê Zulcelal; helbet mehdî, qutb û îmamên warisê pêxemberiyê yên ji pişta Hz. Hesen û Huseyn (r.e.) jî dîtine û bi wê armancê ew maç kirine.

   Belê, di maçkirina serê Hz. Hesen (r.e.) de pareke mezin ya Şahê Geylanî heye.