Ya Pêşîn: Di jiyana koçeriyê de mirov muhtacê sê-çar tiştan bûn. Yên ku ew îhtiyac peyda nekirana ji dehan dudu bûn. Şaristaniya niha ya Rojava ku zalim e; xirabbikaranînê, îsrafê, kelecanîkirina hewesan û pêdiviyên ne zerûrî kirine îhtiyacên zerûrî. Bi belaya çavlêkirin û tiryakîbûnê mirovê medenî di şûna çar-pên tişan de dibe muhtacê bîst tiştan. Ji bîst mirovan tenê belkî du mirov dikarin wan bîst pêdiviyan bi helalî tedarik bikin, lê hijdehên din muhtac dimînin. Naxwe ev medeniyeta niha mirovan pir feqîr dike. Ji hêla îhtiyaciyan ve mirovan hem sewqî zilmê, hem jî sewqî kirina tiştên heram dike. Rebenên tebeqeya xas û ewam teşwîqî berberiyê dike. Qanûna bingehîn ya Qur’anê bi wacibkirina zikatê û heramkirina faîzê, dike ku ewam bi gotina xasan dikin û şefqeta xasan jî li hember ewaman zêde dibe. Lê şaristaniya niha dev ji vê qanûna pîroz berdaye; burjuwayê mecbûrî zilmê, feqîran jî mecbûrî îsyan û serhildanê dike. Yanî rihetiya mirovahiyê serobino kiriye.
Ya Duduyan: Îmkanên fewqelade yên vê şaristaniya niha, ji mirovan re nîmeteke Xwedê ne. Loma jî divê mirov wan bi şukrekî heqîqî pêşwazî bike û di xizmeta mirovahiyê de bikar bîne. Lê em dibînin ku beşeke girîng ji van îmkanan, mirovan sewqî sefahet û teraliyê dikin. Bi wan re meyleke wisa çêdike ku dev ji kar û xebatê berdidin û di rihetiyê de dimînin, li gorî keyfa xwe dikin. Ji ber vê jî şewqa xebatê namîne. Ev awayê bêqenaetî û libernexistinê mirov sewqî sefahetê, îsrafê, zilm û heramiyê dike.
Mesela: Çawa ku “Mefteya Nûrê” ya di Rîsaleyên Nûr de jî gotî, Radyo nîmeteke mezin e. Eger ji bo feydeya mirovan bête bikaranîn, şukrekî manewî jê re divê. Lê ji pêncan çarê wê ji bo hewesatan, ango keyfê û tiştên bêluzûmî tê bikaranîn. Loma jî dibe sebebê kasûliyê, mirovan sewqî guhdarîkirina radyoyê dike û şewqa xebatê dişikîne. Peywira mirov ya heqîqî pê dide îhmalkirin û wî li paş dihêle.
Hetta, gelek amûrên fewqelade û pir bi menfaet hene ku divê ji kar û xebatê re, ji pêdiviyên mirovan û feydeya wan re bêne bikaranîn, lê ne wisa ye. Min bi xwe dît; ji van celebên amûran yek-dudu ji bo pêdiviyan têne xebitandin, lê ji dehan heştê wan jî mirovan mecbûrî keyf û hewesatê, geşt û seyranê û kasûliyê dikin.
